Haywire
Recensie

Haywire (2011)

Degelijke spionagethriller van Steven Soderbergh, maar de sterrencast wordt niet ten volste benut.

in Recensies
Leestijd: 2 min 46 sec
Regie: Steven Soderbergh | Cast: Gina Carano (Mallory Kane), Ewan McGregor (Kenneth), Michael Douglas (Coblenz), Antonio Banderas (Rodrigo), Channing Tatum (Aaron), Michael Fassbender (Paul), e.a. | Speelduur: 93 minuten | Jaar: 2011

Steven Soderbergh is een regisseur die zich niet graag beperkt tot één genre. Bij elke film die hij maakt probeert hij een originele invalshoek te vinden. Een jaar of tien geleden beleefde hij zijn hoogtijdagen met films als Erin Brockovich, Traffic en Ocean’s Eleven, maar inmiddels zijn de successen dunner gezaaid. Ditmaal probeert hij het met een onvervalste spionagethriller. Haywire is een film die vanaf de eerste scène volgepakt zit met actie en de kijker weinig tijd geeft om bij te komen. Rondom hoofdrolspeelster Gina Carano ontvouwt zich een web van intriges waarbinnen iedereen het op haar gemunt lijkt te hebben.

Met Haywire heeft Soderbergh de beschikking over een sterrencast die er niet om liegt: Ewan McGregor, Channing Tatum, Michael Douglas, Antonio Banderas en Michael Fassbender maken allen hun opwachting. Naast deze topbezetting heeft Soderbergh wederom een bijzondere hoofdrolspeelster weten te strikken. Nadat hij in 2009 in zijn filmThe Girlfriend Experience pornoactrice Sasha Grey castte, kiest hij nu voor martial-artsster Gina Carano.

Carano speelt undercoveragente Mallory Kane die normaliter aan de goede kant van de wet staat en veel respect geniet. Tijdens een opdracht krijgt zij echter de indruk dat de orders die zij van bovenaf krijgt de verkeerde mensen in de kaart spelen. Haar vermoedens worden bevestigd wanneer een persoon die erg dicht bij haar staat haar probeert om te brengen. Ze ontsnapt ternauwernood maar vanaf dat moment weet ze zich constant achtervolgd en bedreigd. Haar pogingen om haar achtervolgers af te schudden brengen haar naar alle uithoeken van de wereld en geven aanleiding tot een aantal spectaculaire actiescènes waarin Carano’s martial-artstalenten volledig benut worden. De actiescènes zijn een lust voor het oog en soms spijkerhard. In de beginscène wordt de kijker vanuit het niets in een weergaloze knokpartij gegooid en dit is een goede graadmeter voor de rest van de film.

Carano is als een vis in het water in de actiescènes, maar ook op acteergebied hoeft ze niet onder te doen voor haar medeacteurs. Sterker nog: ze is de enige van de cast die een enigszins gedenkwaardige prestatie neerzet. Dit is niet zozeer te wijten aan de acteurs zelf, de boosdoener is het plot dat hen vrijwel geen ruimte biedt om de karakters vorm te geven. De personages hebben niets karakteristieks, blijven eendimensionaal en weten weinig empathie op te wekken. Waar Soderberg in een film als Ocean’s Eleven terug kon vallen op gimmicks om zijn personages interessanter te maken is daar geen mogelijkheid toe in een film in het thrillergenre. Gevolg is dat de steracteurs niets extra’s toevoegen. Hun rollen hadden door om het even wie vertolkt kunnen worden.

Wat dan overblijft, is een film die volledig draait op suspense en gelikte actiescènes. Op zich is dat geen ramp, maar met deze cast had Soderbergh andere prioriteiten moeten stellen. Er zullen veel mensen naar Haywire gaan vanwege de grote namen op het affiche en zij zullen teleurgesteld zijn door de vlakke rollen waar de sterren het mee moeten doen. Haywire is zeker geen slechte film, maar de verwachtingen worden niet ingelost. Het is een leuke rit maar meer dan dat wordt het ook nooit.