Regie: Maiken Baird, Lisa Bryant | Speelduur: 101 minuten | Jaar: 2022

Ghislaine Maxwell: Filthy Rich portretteert de zieke zaken van socialite Ghislaine Maxwell en de Amerikaanse multimiljonair Jeffrey Epstein. Epstein werd in 2019 veroordeeld voor uitbuiting en seksueel misbruik van veelal minderjarige slachtoffers en Maxwell kon er direct achteraan voor samenzwering. De film beslaat beide boeven, maar gaat uitgebreid in op de dame die de slachtoffers ronselde. Deels zal dit zijn omdat het brein in kwestie inmiddels kassiewijle is en de documentaire zich voornamelijk richt op de veelbesproken rechtsgang, maar anderzijds stelt een mastermind vaak niets voor zonder evenzo getikte handlanger.

Oud zeer opduikelen en dit jaren later wederom aan de schandpaal hangen is de laatste trend in de streamingwereld en ook met mevrouw Maxwell pakt Netflix er weer eentje flink bij de lurven. De ogenschijnlijk perfecte dochter van mediamagnaat en rijke stinkerd Robert Maxwell blijkt de spil te zijn in een grootschalig schandaal en wordt in 2022 achter slot en grendel gemieterd voor het faciliteren van seksueel misbruik voor professionele viespeuk Jeffrey Epstein. Hun clientèle bestond uit hooggeplaatste windbuilen en overige elite, en niet zelden viel het oog van de klant daarbij op jonge tieners.

Op Ghislaine Maxwell: Filthy Rich is eigenlijk weinig aan te merken. Met alle respect voor het onderwerp is de documentaire niet heel bijzonder en heeft deze dezelfde opzet als elke andere presentatie over crimineel gajes. Een achtergrondverhaal, getuigen aan het woord en als klapstuk de rechtszaak met in dit geval een onbevredigend eind. Traditioneel gevolgd door een zwart beeld met twee afsluitende zinnetjes die informeren over de huidige stand van zaken. Dit zorgt ervoor dat de docu prettig in elkaar steekt en aangevuld door relevant archiefmateriaal tot een logische eindsom komt.

Zoals gebruikelijk poogt Netflix zich ook in Ghislaine Maxwell: Filthy Rich netjes neutraal te houden. Een zware opgave in een zaak waarin overduidelijk naar de daders kan worden gewezen, maar zelfs Epstein en Maxwell komen er af en toe sympathiek op te staan. Het flamboyante karakter van Ghislaine bijvoorbeeld en hoe ze zich inzette voor de oceaan. De vele vrienden die ze had en welke leden van het Britse koningshuis ze wel niet tot haar inner circle kon rekenen. Wel klinkt er bij het minste spatje glorie onmiddellijk een tegengeluid, en dus blijft de docu standvastig ongekleurd.

Misbruik ontstaat uit scheve verhoudingen. En wanneer deze walgelijke vorm van verhevenheid zich voedt met angst van de gedupeerden, stevent het verhaal dikwijls af op een gevaarlijke situatie. Elke wijze van ontering is laag, elk patroon in dwang is fout. Want niet alleen vandaag is grensoverschrijdend gedrag een onderwerp van belang, het rake Ghislaine Maxwell: Filthy Rich laat onverbloemd zien dat er voor ons als maatschappij nog een hoop werk aan de winkel is.

Ghislaine Maxwell: Filthy Rich is te zien bij Netflix.