Julie Delpy bracht in 2007 de charmante komedie 2 Days in Paris uit. Ze deed niet alleen de regie en het scenario, maar speelde ook de rol van Marion die haar vriend tijdens een weekendje introduceert aan haar familie in Parijs, met allerlei sociale misverstanden en taalbarrières van dien. Vijf jaar later heeft Delpy een opvolger gemaakt. Dit keer komt Marions familie bij haar op bezoek in New York.
Wie hoopte op een happy end voor Marion en haar Amerikaanse vriend worden in deze sequel meteen met hun neus op de feiten gedrukt. Marion is door Jack achtergelaten met een kind en inmiddels gelukkig met Mingus. Maar een bezoek van Marions Franse familie doet hun relatie geen goed. Marions pa, zus en schoonbroer nemen het huis over en zorgen voor vele ongemakkelijke situaties, waardoor er spanningen ontstaan tussen Marion en Mingus.
Op het eerste gezicht belooft de komst van de Franse familie een hoop leuks voor de kijker. Vader Jeannot (gespeeld door Marions echte vader Albert Delpy) wordt tegengehouden bij de douane omdat hij Franse kazen het land in probeert te smokkelen, zus Rose maakt het Mingus ongemakkelijk door wel heel aanhankelijk te zijn en Rose' vriend Manu heeft een T-shirt aan waarop staat 'Obama homeboy', maar daar houdt de lol ook mee op. De Franse personages zijn namelijk te absurd om serieus over te komen. In 2 Days in Paris waren de situaties pijnlijk om naar te kijken, omdat ze herkenbaar waren. Ze namen op de hak hoe verschillend Franse en Amerikaanse mensen in elkaar steken op het gebied van het uitdrukken van gevoelens, seksualiteit en waarden. In 2 Days in New York zijn eveneens veel situaties pijnlijk om te zien, maar meer omdat ze cru of ongeloofwaardig overkomen. Delpy lijkt er een screwballkomedie of Woody Allen-achtige film van hebben willen maken. Ze heeft wel de snelle, scherpe dialogen, maar de humor ontbreekt, waardoor het geheel erg vermoeiend wordt. Delpy heeft ook de fout gemaakt om met haar opvolger meer diepere thema' s in het geheel te willen verwerken zoals rouwverwerking, wat in deze film de plank compleet misslaat.
Zelfs Chris Rock komt niet helemaal uit de verf al kan hij door zijn natuurlijke humor nog wel zorgen voor een lach hier en daar. Het grootste probleem voor Rock is dat het aan chemie ontbreekt tussen hem en Delpy. Het is hierdoor erg ongeloofwaardig dat zij een stel vormen. De beste momenten voor Rock zijn de monologen die hij doet, zoals tegen een kartonnen bord van Obama. Zodra de Franse acteurs weer in beeld komen, verdwijnt het grappige. Alleen Alexandre Nahon als Manu heeft af en toe nog een leuke oneliner.
Wie genoten heeft van 2 Days in Paris kan deze film maar beter overslaan. Hij bevat misschien veel van de personages uit de voorganger, maar kan er niet aan tippen omdat de charme ontbreekt. Delpy komt af en toe met een mooie film, maar deze kan helaas beter snel vergeten worden.
