De mockumentary What We Do in the Shadowstoont het leven van een groepje vampiers, die heel studentikoos met elkaar samenwonen in een huis in Wellington. Beneden in de kelder woont Petyr, met zijn achtduizend jaar de oudste en meest monsterlijke vampier, die zelfs zijn huisgenoten nog schrik aanjaagt. De bijna tweehonderdjarige huisjongste Deacon trekt zich tijdens de zonnige uren terug in de kleinste kamer, een soort bezemkast, om te slapen. Dan zijn er nog de martelende Vladislav en zeer nette Viago. Samen proberen ze iets van het eeuwige leven te maken. Maar hoe doe je dat wanneer je oneindig veel tijd om handen hebt en lijdt onder de enorme generatiekloof?
What We Do in the Shadows gaat uit van de traditionele conventies op vampiergebied. Niets glitterende superaantrekkelijke vampiers of brede, gespierde weerwolven die we de afgelopen jaren veel hebben kunnen bewonderen. De vampiers in deze mockumentary kunnen gewoon nog in vleermuizen veranderen en zijn tot grote hilariteit van henzelf onzichtbaar in de spiegel. Juist deze benadering zorgt voor herkenning bij de horrorliefhebber.
Knap is het dan ook dat de makers tegelijkertijd heel dicht bij de realiteit zijn gebleven en daar duidelijk goed over na hebben gedacht. Want waar mensen samenwonen hopen zich irritaties op die onvermijdelijk tot botsing komen. Waarom zou dat bij vampiers anders zijn? Daarnaast vinden er met het verstrijken van de tijd onnoembaar veel veranderingen plaats. Als mensen al een generatiekloof ervaren, hoe is dit dan wanneer je dit dertig keer versterkt? De grappen zijn daardoor simplistisch, maar briljant gevonden.
Clement en Waititi hebben ook ruim de tijd gehad om hierover na te denken. In 2000 bedachten ze hun eerste sketch, waarnaar ze zes jaar later in een korte film hebben getest of het idee goed genoeg was voor een lange film. Het duurde echter nog weer ruim zeven jaar voordat What We Do in the Shadows er eindelijk kwam. Hoewel ze het script al klaar hadden liggen, hebben ze dit bewust niet gedeeld met cast en crew. Omdat het een mockumentary betreft wilden de makers zo natuurlijk mogelijk spel en is er dus veel geïmproviseerd. Omdat Clement en Waititi zelf twee van de hoofdrollen vertolkten, konden ze wel enigszins sturen door delen van de vooraf bedachte tekst via hun personages in de dialoog te brengen.
Hoewel de interacties vrij natuurlijk overkomen, zijn de komische elementen soms wel weer vet aangedikt. Zoals de ongemakkelijke lach van Viago, als hij zich duidelijk bewust is van de camera die op hem is gericht. De film blinkt echter uit doordat ook veel aandacht is besteed aan de bijrollen. Alle personages zijn even grappig. Zoals Rhys Darby in de rol van nerdy weerwolfroedelleider en Jackie Van Beek als Jackie de huismoeder die werkelijk alles lijkt over te hebben voor haar droom om vampier te worden. Verfrissend om te zien dat ook de chemie tussen alle spelers klopt, ongeacht de grootte van hun rol of het extreme verschil in extraversie.
What We Do in the Shadows is een zeer geestige mockumentary over vampiers die precies op het juiste moment is verschenen. Briljant door zich te baseren op traditionele conventies en tegelijkertijd zo dicht bij de realiteit te blijven. Het beeld is een beetje goedkoop en schokkerig, wat het idee van een documentaire versterkt. De tweede helft van de film zeurt een klein beetje en ontstaat even het gevoel dat de grappen nu wel wat voorspelbaar worden. Maar dat gevoel verdwijnt gelukkig snel weer en het is aan te raden zeker te blijven zitten tot het einde van de aftiteling.
