Regie: Mike Rohl | Scenario: J.B. White | Cast: Jill Wagner (Whitney Alder), Nick Bateman (Conner Sheenan), Tegan Moss (Andi Buchanan), Joe Costa (Reed Phillip), Andrew Francis (Eric Neuman), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2021

Ook dit jaar worden we tot vervelens toe overspoeld met kerstfilms en is het weer een hele klus in dat aanbod een titel te vinden waar je ogen niet gaan van bloeden. Dit jaar is de beste keuze het vrij geslaagde Violent Night, waarin de kerstman (de echte nota bene) in een Die Hard-scenario terechtkomt. Helaas is dat type kerstfilm een uitzondering op de regel en zit je meestal helaas opgescheept met ondingen als A Christmas Miracle for Daisy.

De tienjarige Daisy wordt na het verlies van haar ouders grootgebracht door haar oom Connor, een man die zich ogenschijnlijk alles kan permitteren zonder daarvoor veel te hoeven werken. De twee verhuizen voor kerst van het zonnige Californië naar Montana, waar Connor een boerderijtje heeft gekocht dat hij wil laten inrichten door binnenhuisarchitecten met smaak. Net iets te eenvoudig komt hij bij terecht bij Whitney, met wie hij ooit bijna was getrouwd. Tussen de twee springen de vonken nog steeds over, tot groot jolijt van Daisy, die stiekem aan de kerstman vraagt of Whitney haar nieuwe moeder kan worden.

Dat kerstmis en romantiek voor een genietbare combinatie kunnen zorgen bewees Richard Curtis in 2003 met Love Actually, maar in dit misbaksel loopt alles mis. Regisseur Mike Rohl, die naast een hoop televisiefilms ook een paar afleveringen van Terminator: The Sarah Connor Chronicles en Helix inblikte, haalt zowat ieder denkbaar kerstcliché uit de kast, wat leidt tot een beroerde romkom waarin een slecht acterend kind (dat bovendien net iets te veel een wijsneus is) de rol van koppelaarster krijgt.

Niet alleen is er het afgezaagde verhaaltje van wat een goede man die kerstman wel niet is, maar kennelijk vond men het ook nodig om in iedere scène het deuntje van Jingle Bells te stoppen, tot zelfs de deurbel aan toe. Het zal een wellicht zijn bedoeld om sfeer te scheppen, wat mogelijk ook verklaart waarom de oude grap over dwaze kersttruien van stal wordt gehaald. A Christmas Miracle for Daisy is dan ook niet meer dan een stompzinnig, maar vooral kleurloos en inspiratieloos kerstgedrocht dat er even aantrekkelijk uitziet als een gedateerde Hallmark-wenskaart. Absoluut te vermijden troep dus.

A Christmas Miracle for Daisy is te zien bij Netflix.