Van een beetje provoceren is Eli Roth nooit vies geweest. De horrorregisseur maakte in 2002 zijn debuut met het bloederige Cabin Fever, maar verwierf voornamelijk bekendheid met het vaak als martelporno omschreven Hostel. Hoewel Roth daarnaast ook nog een boel schrijft en produceert, bevat een door Roth geregisseerde film steevast drie terugkerende elementen: seks, bloed en een flinke hoeveelheid sadisme. Met het bloedvergieten valt het dit keer mee, maar de andere twee ingrediënten zijn in Knock Knock in elk geval sterk vertegenwoordigd. De regisseur begeeft zich op het gebied van de home invasion'-thriller à la Michael Hanekes Funny Games, maar voegt daar een flinke dosis porno aan toe.
Knock Knock opent als een seksfilm. Brave huisvader Evan blijft alleen thuis om over te werken wanneer zijn vrouw en kinderen vertrekken voor een weekendje weg. Wanneer Evan s avonds laat nog hard aan het werk is, verschijnen er plotseling twee bloedmooie, schaars geklede jongedames in de stromende regen voor zijn deur. De twee schoonheden zijn hopeloos verdwaald en willen graag gebruik maken van een computer. Wanneer Evan de dames binnenlaat, besluiten ze zich ook maar meteen te ontdoen van hun natte kleren die wel even in de droogtrommel mogen. Die gastvrijheid wordt hem uiteraard in dank afgenomen. De dames overladen Evan met complimentjes en laten terloops nog even vallen oudere mannen wel érg aantrekkelijk te vinden. Hoezeer Evan zijn best ook doet om zijn echtgenote trouw te blijven, belandt hij aan het eind van de avond onvermijdelijk toch met het tweetal in bed.
De volgende dag slaat de stemming echter volledig om en lijken de onverwachte bezoekers een heel ander plan met Evan in petto te hebben. Wat dit precies inhoudt zullen we niet verklappen, maar de sleutelwoorden zijn in elk geval chantage en incestueuze fantasieën. Spannend of eng wordt het in ieder geval niet. Daarvoor grossiert Knock Knock namelijk vooral in een ratjetoe van hilarisch slechte dialogen en lachwekkende acteerprestaties, waarin Keanu Reeves menig B-acteur het nakijken geeft. Tijdens het dieptepunt (of hoogtepunt, het is maar hoe je het bekijkt), bevindt Reeves zich vastgebonden in een stoel met zijn dochters onderbroek in zijn mond gepropt. Wanneer hij zich van zijn mondvulling ontdoet, steekt de acteur woedend een glorieuze, Nicolas Cage-iaanse monoloog af. Allereerst trakteert hij zijn belagers op een paar flinke krachttermen, waarbij de spuugdruppels rijkelijk in het rond vliegen. Ik wilde geen seks met jullie, jullie wilden seks met mij! zo redeneert een tot waanzin gedreven Keanu die ook nog eens met een onbetaalbare metafoor voor zijn ontrouw op de proppen komt: Het is verdomme gratis pizza! Gra-tis pizza! Tja, daar valt inderdaad geen nee tegen te zeggen.
Het maakt Knock Knock maar een lastige film om een beoordeling aan te kunnen hangen. Ontegenzeggelijk is het een tenenkrommend wanproduct van een schaamteloze provocateur. Regelmatig is Eli Roths film uiterst ongemakkelijk om naar te kijken, maar op zijn beste (lees: slechtste) momenten mondt het uit in een grandioos wansmaakfestijn van onvervalste B-filmmakelarij. Van alle belabberde films die dit jaar zijn uitgekomen is Knock Knock waarschijnlijk wel de meest hilarische zij het om alle verkeerde redenen. In hoeverre dit ook de opzet is geweest van de betrokkenen is moeilijk in te schatten, maar één ding is zeker: saai is de film allerminst. Wie het op kan brengen doet er in elk geval goed aan om te blijven zitten tot de verknipte, doch erg geestige grap die Roth voor het einde heeft bewaard.
