Er is veel veranderd in de levens van de mannen uit Mannenharten. Genoeg om een nieuwe film over te maken, als het aan regisseur Mark de Cloe ligt. Zo ontstond Mannenharten 2. In dit vervolg zetten de mannen hun zoektocht naar de ware liefde met de nodige tegenspoed voort.
Younes, gespeeld door Mingus Dagelet, is een nieuw personage in De Cloe's mannenhartenepos. Als naïeveling past Younes goed bij het team aan typetjes dat de regisseur heeft samengesteld. Dennis is de oude verleider, Tim de ietwat flamboyante heer, Wouter de degelijke huisman en Fabian de mollige sukkel. Hoewel aandoenlijk en herkenbaar, zijn het wat voorspelbare personages. Het is nog maar het begin van de vele clichés die komen gaan.
De jonge Younes bijvoorbeeld is op zoek naar 'de liefde van zijn leven'. Hij heeft haar één keer bij een concert gezien, één nacht met haar doorgebracht en wil nu met haar oud worden. Daarvoor moet hij haar wel eerst vinden maar hij heeft haar contactgegevens niet. Dus pakt hij simpelweg de fiets en gaat op zoek.
Het loopt bij de andere mannen ongeveer net zo moeizaam tijdens hun jacht op de vrouwen. De een wil wel wanneer de ander niet wil, waarna de ander eigenlijk weer wel wil maar de een weer een ander heeft, enzovoorts. Dit gaat, zoals het een mannenfilm betaamt, gepaard met de nodige seksscènes.
Maar het blijft niet enkel bij seks. Eigenlijk is voornamelijk ook de kwetsbare kant van de hoofdpersonages te zien. Op die manier weet De Cloe toch wat clichés te omzeilen iets wat hij eveneens probeert te doen door in een aantal scènes wat nonchalante humor à la Alles is Liefde te verwerken. Dat is soms een succesvolle poging. Zo moeten deelnemers van de cursus flirten bijvoorbeeld oefenen op een lachwekkende pop met een pruik op. Jammer is dan weer dat Fabian bij diezelfde cursus een openingszin leert die allesbehalve origineel is, en hopelijk één die geen enkele vrouw ooit meer hoeft aan te horen: Hoe wil jij je eitje morgenochtend? Gebakken, gekookt of bevrucht? De bloopers zijn dan ook eigenlijk nog het grappigst. Om nog maar te zwijgen over de finale, waarbij je de tanden uit de mond zullen rollen van zoetsappigheid.
Maar ach, soms is het ook gewoon lekker om een groot cliché op het filmdoek te gooien. Af en toe moet een film lekker simpel zijn. Een feelgoodmovie is ook wel eens het kijken waard. Niet te diep graven en het publiek tevreden stellen. En het publiek zal met de mooie beelden van Amsterdam zo toeft Tim op een bootje door de Amstel en fietst Younes als een gek door de Haarlemmerbuurt al snel tevreden zijn. Mannenharten 2 is daarom ook prima vermaak voor de naderende feestdagen wanneer de familie na een uitbundige driegangenmaaltijd enkel nog behoefte heeft aan afgezaagde liefdesverhalen, oppervlakkig amusement en een goede afloop. Wanneer iedereen eigenlijk toch al met elkaar in gesprek is en niemand echt oplet. En wanneer het niet zo erg is als je in slaap valt. Het einde van de film valt immers toch wel te voorspellen.
