Regie: Glen Keane en John Kahrs | Scenario: Jennifer Yee McDevitt en Audrey Wells | Cast (stemmen): Cathy Ang (Fei Fei), Robert G. Chiu (Chin), Phillipa Soo (Chang'e), Ken Jeong (Gobi), Conrad Ricamora (Houyi), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2020

Toen Disney vorig jaar met zijn eigen streamingsdienst op de proppen kwam, vond er een heuse kaalslag plaatst binnen het animatieaanbod op Netflix. Geliefde titels zoals Frozen, Tangled, Moana en Brave verdwenen stuk voor stuk uit het keuzemenu. Een flinke domper voor de roodgeletterde streamingsgigant, want hoe kun je zonder Disney-pareltjes de jonge kijker eigenlijk nog bedienen? Simpel: je huurt gewoon een oud-Disney-veteraan in en maakt samen met hem een animatiefilm!

De oud-Disney-veteraan in kwestie is niemand minder dan Glen Keane, die iconische personages als Aladdin, Pocahontas, Ariël en Tarzan uit zijn tekenpen toverde. Keane vertrok na een carrière van zevendertig jaar bij Disney, omdat hij daar naar eigen zeggen steeds vaker tegen een "muur van belangen" aanliep. Netflix gaf hem daarentegen alle vrijheid om als regisseur (en animator) aan de slag te gaan met zijn eerste lange animatieavontuur.

Over the Moon (in het Netflix-menu ook te vinden onder de Nederlandse titel Fei Fei en de Maan) is gebaseerd op een Chinees sprookje. Kortgezegd komt het hierop neer: lang geleden slikte de jonge vrouw Chang'e een middeltje voor onsterfelijkheid waardoor ze zo licht als een veertje werd en wegzweefde, tegen haar wil in, steeds hoger en hoger, tot ze uiteindelijk op de maan belandde. Daar wacht Chang'e nu al een eeuwigheid op de hereniging met de jager Houyi, haar geliefde man.

Voor het Chinese meisje Fei Fei is de mythe van Chang'e meer dan gewoon een mooi verhaal over onsterfelijke liefde. Wanneer haar moeder overlijdt en een andere vrouw haar plaats dreigt in te nemen, zet Fei Fei alles op alles om haar vader te bewijzen dat Chang'e écht bestaat. Ze knutselt zelf een raket in elkaar en vertrekt vervolgens naar de maan, samen met haar witte, pluizige konijntje Bungee. Maar er bevinden zich ook twee verstekelingen aan boord: Fei Fei's achtjarige stiefbroertje Chin en diens springgrage kikker. Chin blinkt uit in tafeltennis en probeert vaak op basis van pure wilskracht (en een aanloopje) dwars door muren heen te breken - zie daar een vette knipoog naar Glen Keane's strubbelingen met het systeem.

Eenmaal voorbij de maan begint een caleidoscopische trip door het universum. De heldere kleuren spatten - nee, explodéren - van het televisiescherm zodra Fei Fei, Chin, Bungee en de groene kikker de neonverlichte wereld van Lunaria binnentreden. Bijna alles vecht hier om je aandacht: gloeiende leeuwen met vleugels, een kosmische concertzaal vol vrolijke blobjes en dansende cakejes, en lichtgevende kippen op motoren - jawel, de gevreesde 'biker chicks' - die al racend proberen om rondvliegend puin te ontwijken tijdens een paars-roze meteorietenregen. Het ziet er allemaal zo betoverend mooi uit dat je mond regelmatig openvalt van verwondering.

Over the Moon is zowel een feest voor de ogen als de oren. Vooral de aanstekelijke titelsong 'Rocket to the Moon' heeft alles in zich om een hit te worden en zal in de smaak vallen bij iedereen die destijds luidkeels meezong met 'Let it Go' uit Frozen. Ook het opzwepende popnummertje 'Ultraluminary' zal de (jeugdige) kijker thuis op de bank laten wiebelen van plezier.

Liedjes vol vrolijkheid en geestdrift worden trouwens keurig afgewisseld met wat emotionelere momentjes. Knap is vooral hoe Keane en co een manier vinden om een abstract begrip zoals rouw te visualiseren: als een enorm vacuüm waaruit je bijna niet meer kunt ontsnappen. Wie te lang in deze vorm van verdriet blijft hangen, komt waarschijnlijk nooit meer terug zoals hij of zij vroeger was. Zet die doos met tissues maar vast klaar. Je zou hem weleens nodig kunnen hebben.

Gelukkig houd je na afloop vooral een heel vrolijk gevoel aan deze animatiefilm over. Over the Moon is een ontzettend fijne Netflix-productie, die het hart verwarmt en alle zintuigen bedient. Juist in deze barre coronatijden kan men wel zo'n oppeppertje gebruiken. Kijken dus. En als de woorden van deze recensent je niet kunnen overtuigen, luister dan gewoon naar de zingende maangodin zelf: "Whoa-oh-oh welcome to Lunaria, whoa-oh-oh so spectacularia!"

Over the Moon is te zien bij Netflix.