Regie: Yulene Olaizola | Scenario: Rubén Imaz en Yulene Olaizola | Cast: Indira Rubie Adrewin (Agnes), Gilberto Barazza (Ausencio), Mariano Tun Xool (Jacinto), Dale Carley (Cacique), e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2020

De Mexicaanse regisseur Yulene Olaizola brengt een oude Mayaanse mythe op bijzonder stilistische wijze tot leven. De legende van Xtabay, een femme fatale die mannen verleidt tot seks om ze daarna om te leggen, speelt zich af in de jungle waar mannen enkel gedreven lijken door hebzucht en lust. Selva Trágica zit vol prachtige shots van het regenwoud en bezit de nodige interessante thema's, maar hakt de platgetreden paden nog eens extra uit met een machete.

In de jaren twintig van de vorige eeuw, op de grens tussen Mexico en Belize, vlucht Agnes voor een gearrangeerd huwelijk met een Engelse koloniaal. In het oerwoud wordt ze door een groep Mexicaanse arbeiders opgevangen. Deze rubberboeren lijken al snel het slechtste met haar voor te hebben, maar in de loop van de film laat ze haar schuchterheid steeds meer achter zich en verandert in een ware femme fatale. Al snel raakt de groep rubberboeren uitgedund door de aanwezigheid van deze verschijning in haar maagdelijk witte kostuum.

Selva Trágica neemt geleidelijk steeds meer spirituele en hallucinatoire vormen aan. De tochten door de jungle blijven maar voortduren terwijl de cinematografie alleen maar mooier en de sfeer koortsachtiger wordt. Agnes lijkt tegelijkertijd de mythische Xtabay alsook een wraakzuchtige moeder aarde te belichamen. Alle kwaad dat deze mannen aanrichten, krijgen ze via deze zwarte weduwe weer over zichzelf uitgestort.

De film zit vol schoonheid. Met name de Tarkovskiaanse shots van het water, het oerwoud en paarden zijn prachtig. Op den duur beginnen de eindeloze wandelingen door het wilde woud toch te vervelen, want er gebeurt weinig bijzonders. Met een totaal gebrek aan spanning en emotionele inleving drijft het stilisme de kijker steeds verder weg van de film. Selva Trágica blinkt vooral uit in de broeierige en vervreemdende sfeer. Op zijn best is de film hypnotisch. Die hypnose begint richting einde echter uit te werken. Toch is het de moeite waard om te blijven kijken, want de laatste scène is dan weer van zo'n esthetische schoonheid dat de ellenlange dwalingen door het regenwoud alweer snel vergeten zijn.

Selva Trágica is te zien bij Netflix.