Zijn land blijft hem boeien. Nadat regisseur Philippe Lacôte meerdere documentaires over Ivoorkust maakte - vaak met een politiek thema - regisseerde hij in 2014 zijn eerste speelfilm. Waar in Run een misdaad het beginpunt van de film vormde, is het in zijn nieuwste speelfilm Night of the Kings onduidelijk wat de precieze aanleiding voor het gevangenschap van een jongeman is. Hij wordt naar de gevangenis gebracht, niet wetende welk lot hem te wachten staat.
Een timide jongeman wordt afgevoerd naar de beruchte MACA-gevangenis, gelegen in een afgelegen woud in Ivoorkust. In deze gevangenis hebben de gevangenen het voor het zeggen, niet de bewakers. De jongeman wordt met veel kabaal onthaald. Lord Blackbeard is de Dangôro, de grote boze baas binnen de gevangenis. Hij is ziek en volgens de heersende regels moet hij zijn eigen leven nemen om plaats te maken voor een opvolger. Lord Blackbeard heeft nog wel de kracht om de nieuweling te benoemen tot de Roman, de nieuwe verhalenverteller. Roman heeft geluk. Deze nacht is de Nacht van de Roman, want vannacht kleurt de maan rood. Er zal bloed moeten vloeien.
Het is een drukte van jewelste in de gevangenis. Er zitten honderden mannen gevangen op een kleine oppervlakte, terwijl de bewakers veilig vanuit hun eigen kantoor de boel in de gaten houden. Als de gevechten maar niet al te erg escaleren, en als ze het er zelf maar levend vanaf brengen. In die menigte lopen een aantal opvallende personages rond, zoals een man die zich verkleedt als vrouw en een oude magere man met een kip. Het zijn natuurlijk deze personages die gepest worden. In MACA kun je maar beter in de menigte opgaan en niet opvallen, iets wat Lacôte benadrukt door personages geen naam te geven.
's Nachts verzamelen alle gevangenen zich op de binnenplaats van de gevangenis. Terwijl hij zijn onzekerheid probeert te verbergen, begint Roman een verhaal te vertellen. Hij vertelt over de legendarische rebellenleider Zama King en de gevangenen hangen aan zijn lippen. Zijn verhaal wordt geïllustreerd met flashbacks, die teruggaan naar zijn jeugd. Roman blijkt in zijn jonge jaren al met geweld in aanraking gekomen te zijn. Daarnaast schetsen de flashbacks een beeld van een tijd waarin koningen en koninginnen vochten om hun koninkrijk te beschermen. Door de kostuums zien de heersers er uit als mythische figuren, waardoor de scènes een magische laag over de historische realiteit leggen. Bovendien vormen de flashbacks, die zich vooral overdag afspelen, een sterk contrast met de nachtelijke scènes van het hier en nu.
Die scènes in het hier en nu spelen zich op één plek af: binnen de muren van de gevangenis. Roman vertelt zijn verhaal en zijn luisteraars haken daar met theatrale toevoegingen op in. Ze verbeelden zijn verhaal en soms wordt er plotseling gedanst of gezongen. Verschillende disciplines komen samen en zorgen voor de mooiste scènes van de film. Het zijn de momenten waarop iedereen vredelievend samenkomt. Het vertellen van verhalen verbindt hen en die verbinding vindt ook alleen maar 's nachts plaats. De volgende dag lijkt alles vergeten en gaan de pesterijen en de strijd om de plek van de Dangôro gewoon door. Tussen neus en lippen door zegt de man met de kip tegen Roman dat hij beter niet zijn verhaal kan afmaken. Het zal hem anders zijn leven kosten. De spanning stijgt, nacht na nacht.
Met Night of the Kings laat Philippe Lacôte de kracht van verhalen vertellen zien. Waar je je ook bevindt, in welke situatie je ook verkeerd, verhalen draag je altijd in je. Ze zorgen voor afleiding, diepgang, vertier en een sprankje hoop. Zelfs als je situatie vrij uitzichtloos is.
