Sinds de jaren tachtig en negentig groeit het sociaal bewustzijn over klimaatverandering. Al tientallen jaren wordt er geroepen dat we het tij vóór 2030 moeten keren. Eind jaren negentig en begin deze eeuw leverde dat een aantal bekende klimaatfilms op zoals An Inconvenient Truth, The Day After Tomorrow en 2012. Nu het beruchte jaar steeds dichterbij komt, begint het pessimisme meer te groeien.
Veel van die eerdere films boden dom vermaak of hoopvolle oplossingen, maar in The End We Start From zorgt klimaatverandering alleen maar voor leed en ellende. Engeland wordt geteisterd door extreme regenval, waardoor het hele land overstroomt. Het water staat weliswaar 'slechts' tot de knieën, maar de snelheid waarmee het stroomt en de hoeveelheid vuil die het meevoert maken het dodelijk.
De film start in medias res met het naamloze hoofdpersonage, gespeeld door Jodie Comer, die bevalt terwijl haar huis overstroomt. De wilde camerabewegingen en het grauwe kleurenpalet zetten direct een zware, koude en deprimerende toon. Gelukkig gaat de bevalling goed en wordt de vrouw herenigd met haar man in het ziekenhuis.
Het ziekenhuis is echter overbelast, dus wordt het koppel met de pasgeboren baby weggestuurd. Ze kunnen terecht bij Comers schoonouders. Wanneer de rantsoenen echter opraken slaat het noodlot toe. Na een tragische gebeurtenis moet het koppel weer de wildernis in om te overleven.
The End We Start From is een rauw survivaldrama met sterk apocalyptische trekjes. Hoewel het zich op de achtergrond afspeelt, lijkt de Britse regering volledig machteloos te staan tegenover de ontwikkelingen. Hoewel deze situatie niet ondenkbaar is, komt deze wel heel pessimistisch over. Het Engeland in deze film is in enkele weken overgegaan naar een anarchistische samenleving.
De waarschuwingen van de film zijn duidelijk. Door klimaatverandering worden de weersomstandigheden extremer en zullen steden regelmatig overstromen. Dat het zo erg mis kan gaan als in The End We Start From is goed voor te stellen, maar de hoeveelheid verschillende dramatische situaties en gebeurtenissen ondermijnt de boodschap. Is dit alles een belangrijke en urgente waarschuwing? Of een doemdenkend klimaatalarm?
Ondanks de gemengde inhoud van de film schittert Jodie Comer in haar naamloze rol. De afgelopen jaren heeft ze meerdere grote, en vooral diverse rollen gehad in onder andere The Last Duel, Free Guy en Killing Eve. Met deze rol bewijst Comer opnieuw een van de beste opkomende actrices van het moment te zijn.
Ze sleept het publiek door enkele onnodig trage scènes heen. De film is een echte 'slow burner'. Daardoor krijgt de film een poëtisch karakter. Liefhebbers zullen daarvan smullen, maar het kan andere filmkijkers afschrikken. Af en toe duikt een bekende acteur op, wat heel even leuk is om te zien maar uiteindelijk weinig toevoegt. Dat een grauwe, natte film uitkomt in deze zonovergoten weken zorgt in ieder geval voor een komisch, maar ook confronterend contrast.
