Regie: Tyler Spindel | Scenario: Evan Turner, Ben Zazove | Cast: Adam Devine (Owen), Ellen Barkin (Lilly), Nina Dobrev (Parker), Pierce Brosnan (Billy), Poorna Jagannathan (Rehan), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2023

Niemand kiest zijn schoonouders. Soms zijn ze hartstikke aardig, soms mensen die je het liefst alleen maar ziet als het echt moet en soms zijn het de beste bankovervallers van het land. In dat laatste geval is het maar goed dat de schoonzoon een gouden hart heeft. Voor The Out-Laws is het echter jammer dat de hoofdpersoon behalve een schat ook nog een volslagen idioot is, waardoor de film het merendeel van de tijd tenenkrommend ongemakkelijk is.

De suffe bankdirecteur Owen Browning gaat aan het einde van de week trouwen met zijn verloofde Parker en kan niet wachten om haar ouders eindelijk te ontmoeten. Als die met hem uit een vliegtuig springen en vervolgens dronken worden in een bar, kan Owen zijn geluk niet op. Dit verandert echter wanneer de dag erna twee gemaskerde overvallers zijn bank overvallen en Owen concludeert dat zijn schoonouders criminelen zijn.

Owen is een naïeve en onhandige brave hendrik die houdt van knutselen en door iedereen belachelijk wordt gemaakt. De makers doen daaraan mee: het grootste deel van de humor van The Out-Laws is ten koste van hem. Helaas, want negen van de tien van dit soort grappen zijn niet eens glimlachwaardig. Sommigen zijn zelfs een beetje te vernederend en gemeen. Als ze wel werken, is dat alleen maar door de inzet en vastberadenheid van Adam Devine, die Owen met een schattige flair speelt.

De leukste van de cast is zonder twijfel Pierce Brosnan als schoonvader Billy. Zijn grappen werken zes van de tien keer (toch een voldoende), hij is cool en heeft goede chemie met zijn vrouw Lilly. Ook Poorna Jagannathan is leuk als Rehan, de gangster voor wie ze geld moeten stelen. Zij komt eigenlijk te weinig voor in de film, want de paar scènes met haar zijn het grappigst van de hele film.

Het is jammer dat het merendeel van de grappen gefocust zijn op Owen's stommiteit, want de paar die daar niet op leunen, zijn meestal wel degelijk grappig. Zo zijn er een paar hilarische abrupte scènewisselingen en gezichtsuitdrukkingen en zijn een aantal van de situaties waarin de personages belanden precies absurd genoeg voor een komedie van dit kaliber. Daarnaast zijn de dialogen waar Owen niet aan meedoet heerlijk droog. Helaas doet Owen en zijn ongemakkelijk gekwetter aan heel veel van de conversaties wel mee, waardoor die te lang, repetitief en saai worden.

Aan het einde van de tweede akte geeft Owen eindelijk een goede reden van zijn bestaan in een speech die veel te goed is voor deze film. Na de speech valt de film heel even stil, alsof de makers twijfelden of ze voor een vermakelijke climax willen gaan of terug naar de middelmatigheid van ervoor. Uiteindelijk wordt het een middenweg: de climax is vermakelijk genoeg en zeker beter dan het begin, maar The Out-Laws stijgt niet naar de hoogte die met dit concept en deze cast mogelijk was.

The Out-Laws is te zien bij Netflix.