Regie: Sam Hargrave | Scenario: Joe Russo | Cast: Chris Hemsworth (Tyler Rake), Golshifteh Farahani (Nik Khan), Tornike Gogrichiani (Zurab Radiani), Adam Bessa (Yaz Khan), Tinatin Dalakishvili (Ketevan Radiani), e.a. | Speelduur: 123 minuten | Jaar: 2023

De slotseconden van Extraction hintten er al naar, maar met het verschijnen van een vervolg blijkt dat huurling Tyler Rake zijn missie in Dhaka toch echt heeft overleefd. De openingsfase van Extraction 2 laat gelukkig wel zien dat het kantje boord was. Er is volop medische hulp en langdurige zorg nodig om de zwaargewonde huurling weer enigszins op te lappen. Daarmee zien we deze actieheld voor even een stuk kwetsbaarder afgebeeld dan veel van zijn soortgenoten.

Na zijn langdurige revalidatie wordt Rake hij door zijn collega's in een Oostenrijkse blokhut gedumpt, waar hij van zijn pensioen mag gaan genieten. Daarmee lijkt de film een interessante vraag op te werpen: wat doet een geharde huurling wanneer hij fysiek niet meer in staat is zijn werk uit te voeren? Het antwoord blijkt jammerlijk simpel: toch gewoon weer aan het werk gaan.

Dat hij vrijwel direct een nieuwe klus aanneemt lijkt een hint dat hij nog niet voldoende is hersteld, maar dat blijkt enorm mee te vallen. Na een Rocky-montage (of specifieker: Rocky IV, met veel houthakken en stenen sjouwen in de sneeuw) kan hij ineens alles weer. De rest van de film krijgt Rake weer een hoop te verduren, maar het deert hem allemaal nauwelijks. De extreme verwondingen uit het verleden nog wel het minst van allemaal.

Deze openingsfase bevat wel meer verspilde opzetjes en vreemde logica. Rake wordt namelijk ingehuurd door zijn ex-vrouw om diens zus en kinderen uit een Georgische gevangenis te bevrijden. Het is echter niet zijn ex-vrouw zelf die hem daarvoor benadert, maar een tussenpersoon die Rake niet kent en verder nauwelijks een rol van betekenis speelt. Persoonlijke redenen om de klus te aanvaarden komen daarmee nauwelijks tot uiting. Er is geen interactie met zijn ex-vrouw en Rake wekt ook niet de indruk enorm hecht te zijn met zijn voormalige schoonzus.

Een ander voorbeeld van troebele vertelling is dat Rake voor deze klus persoonlijk wordt benaderd, terwijl normaal gesproken zijn collega Nik dergelijke zaken regelt. Zij brengt dat zelfs hardop ter sprake, maar toch verschijnen zij en haar broer braafjes ten tonele wanneer Rake aan het werk moet. Alles lijkt te duiden op overhaaste beslissingen of dubbele agenda's, maar daar blijkt uiteindelijk nooit sprake van. Misschien werden deze opzetjes benut in een eerdere versie van het script, maar nu hintten ze enkel naar een betere film.

Maar goed, in een film als deze is het plot ondergeschikt aan de actie en op dat front weet men best indruk te maken. Net als in het vorige deel is het absolute hoogtepunt een langdurige actiescène die volledig in één take lijkt te zijn opgenomen. Dat daar ongetwijfeld wat digitale hulpmiddelen aan te pas zijn gekomen doet weinig af aan de prestatie; het is een knap staaltje filmmaken met genoeg variatie om de volle twintig minuten te blijven boeien.

De vraag dringt zich echter op waarom na dit indrukwekkende openingssalvo de volgende grote actiescène dan weer vrij conventioneel gefilmd en gemonteerd is. De actie hierin is zeer degelijk uitgevoerd (overzichtelijk in beeld gebracht, enkele creatieve kills), maar het is niets wat je nog niet eerder hebt gezien. De Extraction-films zijn qua plotelementen weinig verfrissend, dus zou het dan niet logisch zijn om alle actiescènes van een unieke stijl te voorzien in plaats van slechts een enkele keer per deel?

Het helpt ook niet dat de actiescènes steeds minder boeiend worden. Net als de laatste John Wick bevat Extraction 2 slechts drie set pieces, maar bevatten deze meer dan genoeg actie om de kijker tevreden te stellen. Echter, waar die van John Wick 4 kwalitatief redelijk aan elkaar gewaagd zijn, is bij Extraction 2 de eerste veruit de beste, de tweede lang niet onaardig en de derde een flauwe toegift die binnen de kortste keren voorbij is. Normaal gesproken bewaar je het lekkerste voor het laatst.

Desondanks is Extraction 2 ietsje beter dan zijn voorganger. De actie is net wat creatiever en gevarieerder en de film heeft minder problematische trekjes. Ook fijn dat er meer aandacht is voor het broer-zusduo Yaz en Nik Khan. Vooral de Iraanse Golshifteh Farahani laat zich als Khan wederom van haar beste kant zien, zowel in de actiescènes als daarbuiten. Hopelijk krijgt zij in het reeds aangekondigde derde deel een grotere rol, al zou je je ook kunnen afvragen waarom zij niet gewoon de focus is van deze filmreeks. Haar personage is namelijk stukken interessanter dan dat van Chris Hemsworth.

Extraction 2 is te zien bij Netflix.