Regie: Roberto Santucci | Scenario: Paulo Cursino | Cast: Leandro Hassum (Walter) Júlia Rabello (Joana), Marlei Cevada (Kelly), Maurício Manfrini (Toninho), e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2022

Nadat hij jarenlang tijdens zijn werk in een muziekwinkel ongetalenteerde rappers en hardrockers heeft moeten aanhoren terwijl ze de apparatuur testten, krijgt Walter een zenuwinzinking en verhuist hij op doktersadvies naar het platteland voor wat rust en stilte. Helaas voor Walter en zijn vrouw verandert de droom op het platteland al snel in een nachtmerrie als de luidruchtige buren terugkeren van vakantie.

Vizinhos kent thema noch verhaal. Het blijft onduidelijk waarom het grote publiek deze film zou moeten kijken, dus wees gewaarschuwd. In plaats van een plot met een natuurlijk verloop voortgedreven door de personages en hun uitdagingen zien we een aaneenrijging van compleet gestoorde situaties begeleidt door een hoop kabaal. De makers verkiezen keer op keer een snelle en goedkope grap boven een slimme. De humor leunt op leedvermaak en een extreem hoog volume. Gelukkig kan je jezelf al snel niet meer horen nadenken, dus kan je er ook niet aan twijfelen.

Als je de energie kan vinden om door al deze herrie heen te graven, krijg je op een gegeven moment toch nog het gevoel dat de film een boodschap moet overbrengen. De grootste aanwijzing hiervoor is het kleine aantal oprechte momenten waarop Walter wordt gedwongen naar zichzelf te kijken en te overwegen of zijn problemen wellicht bij hem beginnen in plaats van bij zijn onmenselijk luide buren. Toch zit je zelfs bij deze momenten te wachten op de punchline en daarin word je niet teleurgesteld. Geen enkele kans op een lach, of meer waarschijnlijk een halve grimas, blijft onbenut.

Deze magere score had best een ster extra kunnen krijgen als er daadwerkelijk een verhaal was geschreven. Wat als Walter en zijn vrouw de buren koste wat het kost te vriend hadden willen houden? Ze hebben tenslotte bakken met geld op de bank staan. Dan had er toch wat uitdaging in de film gezeten en misschien waren ze uiteindelijk wel echt vrienden geworden. Eind goed, al goed. Hoewel Vizinhos nooit een Oscarwaardige film zou kunnen worden, had hij op zijn minst de basiselementen van een film kunnen bevatten.

Valt er dan echt niets positiefs te zeggen over Vizinhos? Je zou kunnen zeggen dat het begin potentie heeft, al wordt snel duidelijk dat die nooit wordt benut. Dus nee, er is niets aan deze film waarop je je kan verheugen of wat je aandacht verdient. Vizinhos verpest twee uren van je leven die je nooit meer terugkrijgt.

Vizinhos is te zien bij Netflix .