Regie: Marcos Carnevale| Scenario: Fernando Balmayor, Nicolás Giacobone | Cast: Guillermo Francella (Miguel Flores), Romina Fernandes (Carla), Peto Menahem (Luis), Martin Seefeld (Gustavo), Nicolas Scarpino (Maxi), e.a. | Speelduur: 118 minuten | Jaar: 2022

Een talkshow geheel gewijd aan het weer klinkt niet bijster interessant. Toch trekt de beroemde Argentijnse meteoroloog Miguel Flores op primetime volle zalen met zijn voorspellingen, die al twee decennia tot in detail kloppen. Tot hij op een dag een hagelstorm over het hoofd ziet en zijn carrière in het water dreigt te vallen.

Miguel loopt over straat en wordt continu aangesproken door voorbijgangers die hem vragen stellen met betrekking tot het weer, zoals "Kan mijn hond vannacht veilig buiten slapen?" en "Kan ik mijn was buiten laten hangen?" Hij verzekert ze dat het een prachtige heldere nacht wordt, dus gaan ze gerustgesteld door met hun leven. Je voelt het al aankomen; die nacht trekt er een verwoestende hagelbui over de Argentijnse hoofdstad.

In tijden van smartphones en weerapplicaties lijkt het vrij onwaarschijnlijk dat een meteoroloog zo'n sterrenstatus kan behalen, laat staan dat hij een eigen talkshow krijgt. Het is dan ook vrij snel duidelijk dat je Granizo niet te serieus moet nemen. Guillermo Francella, een gerenommeerde Argentijnse acteur en komiek, maakt van Miguel Flores een charmante, sympathieke man die zelfs zonder grappen te maken komisch is. Toch zal je niet snel hardop lachen om Granizo, aanggezien hij het merendeel van de tijd behoorlijk pijnlijk is.

Wanneer Miguel na zijn verkeerde voorspelling door de hele bevolking van Buenos Aires wordt uitgekafferd - hallo cancelcultuur - vlucht hij naar zijn geboortedorp Cordoba. Hij trekt tijdelijk in bij zijn dochter Carla met wie hij sinds de dood van haar moeder een slechte verstandhouding heeft. Granizo gaat met name over Miguels zoektocht naar zijn rol als vader en wat nou echt belangrijk is in het leven. De chemie tussen Miguel en Carla is voelbaar en pijnlijk realistisch.

Granizo is een behoorlijke productie en technisch gezien zit hij goed in elkaar. De hoofdrolspeler is sterk, de visuele effecten geloofwaardig en de verhaallijnen komen aan het einde passend bij elkaar. Helaas is hij ook op veel momenten saai en is het idee van de nalatige vader die de held uit moet hangen om alles tot een goed einde te brengen vrij passé.

Granizo laat flarden van de Argentijnse cultuur zien, zoals de prachtige natuur, de bruisende hoofdstad, maar ook de temperamentvolle karakters. Er wordt hard, snel en veel gepraat en soms is dat vermoeiend om te volgen. Het lijkt daardoor overdreven geacteerd, maar misschien zijn we dat als nuchtere Nederlanders niet gewend. Eén ding is ook zeker: de begin- en eindtune van Granizo zal nog lang in je hoofd zitten. Helaas is dat waarschijnlijk het enige wat je bijblijft van de twee uur lange zit.

Granizo is te zien bij Netflix.