Aah, daar is ie weer: het jongetje dat griezelige tekeningen maakt tijdens de les. Hij heeft natuurlijk helemáál geen vrienden en maakt na schooltijd verschillende dieren dood en neemt die vervolgens mee naar huis. Zou er soms iets met hem aan de hand zijn?
Schooljuf Julia denkt van wel. Lucas, zoals haar leerling heet, roept herinneringen op aan haar eigen traumatische jeugd die door misbruik en eenzaamheid werd getekend. Nadat de schooldirectie haar zorgen min of meer wegwuift, besluit Julia maar op eigen houtje een onderzoek naar haar leerling in te stellen. Broer en politieman Paul schiet daarbij schoorvoetend te hulp, want in het regenachtige en mistige mijnwerkersplaatsje in de Amerikaanse staat Oregon zijn eigenlijk veel urgentere zaken gaande die om zijn aandacht vragen.
In de nabijgelegen bossen worden namelijk lichamen van bewoners teruggevonden die compleet aan stukken gescheurd zijn. Wie of wat heeft dit gedaan? Een seriemoordenaar? Een grizzlybeer? Of misschien toch iets anders? Het is een koud kunstje om de moordpartijen en Lucas' afwijkende gedrag aan elkaar te koppelen en dat heeft alles te maken met het zwakke script. Er is geen enkele ruimte voor suggestie of ambiguïteit, omdat de kijker al lang en breed de dader heeft kunnen zien, terwijl de personages nog een lange tijd in het duister tasten.
Daardoor knakt de spanningsboog eigenlijk al voordat hij is opgebouwd. Zonde, want Antlers opent vrij sterk met twee mannen die een oude mijn betreden met rode lichtfakkels en à la The Descent worden opgejaagd door een onmenselijk wezen. Later in de film, wanneer het verplichte infodumpmomentje is aangebroken, mag Dances With Wolves-acteur Graham Greene eventjes langswippen om deze oude volkslegende van de 'native Americans' haarfijn uit te leggen. Onbegrijpelijk dat zo'n topacteur zich voor zo'n onbenullig klusje laat invliegen.
Antlers wil dolgraag die 'elevated horror' zijn, een slimme film waarin de horror eigenlijk symbool staat voor misbruik en verloedering, maar dat concept wil maar niet overtuigen. Drama en folklore mengen hier gewoon niet zo goed en de onervarenheid van Scott Cooper als horrorfilmer speelt de film uiteindelijk nog het meeste parten. Elke keer zit hij er qua (camera)focus nét naast. En dan heeft zelfs het inschakelen van de productionele hulp van iemand als Guillermo del Toro (Pan's Labyrinth, Crimson Peak, The Shape of Water) eigenlijk weinig zin meer. De ouderwets praktische aanpak in de finale is lovenswaardig, maar Antlers is verder op geen enkel punt spannend of eng te noemen.
