Helemaal alleen zijn in de natuur is voor veel mensen een ongelofelijk angstaanjagende gedachte, maar de hoofdpersoon uit De Vogelwachter geniet met volle teugen van zijn zelfgekozen isolatie. Hij voedt en telt de vogels, loopt over het strand en is met name te zien in volle glorie als man die één is geworden met de natuur om hem heen. Dit dreigt allemaal snel om te slaan als de post waar hij werkt opgeheven gaat worden. Threes Anna maakt een bijzondere film over natuur, isolatie en overlevingsdrang.
De levenslust straalt er vanaf bij de vogelwachter. Zijn routines lijken hem de grootste blijdschap van de wereld te brengen. Al een halve eeuw zit hij in volledige isolatie op het verder alleen door vogels bewoonde eiland. De zonderlinge man komt helemaal tot leven in de film, mede door de prachtige aankleding van de hut waarin hij verblijft. Met de nodige details wordt de sobere levensstijl van de man getoond. Als de man zijn plek op het eiland dreigt te verliezen gaat hij in verzet, koste wat kost moet zijn unieke plek in de wildernis beschermd worden.
Regisseur Threes Anna woont zelf op Texel en geniet erg van het prachtige eiland. Een verstorend element is hier het vele afval dat aanspoelt op de stranden. Voordat de opnames begonnen heeft Anna volop gejut op de stranden om dit te verzamelen. Het resultaat is terug te zien in de film in de vorm van een enorme stapel plastic, die onder de hut van de vogelwachter te zien is. Het is een bijzonder en vooral ook een triest detail van de film.
De film gaat over een veranderende wereld. De vogelwachter is blijven steken in het verleden door zijn lange verblijf in de zelf gecreëerde tijdscapsule, maar wordt uiteindelijk gedwongen om naar de moderne wereld terug te keren. Ook zijn er duidelijke aanwijzingen voor de effecten van klimaatverandering op de wereld van de vogelwachter. Er is de plastic soep, meeuwen die een aansteker hebben ingeslikt en kenteringen in hele vogelpopulaties.
De Vogelwachter leunt op één acteur en Freek de Jonge blijkt uitermate geschikt voor deze rol. De Jonge is het bekendst van zijn cabaret waar hij het vaak moet hebben van zijn luide en vocale optredens. Ditmaal is het spel van de vermaarde cabaretier veel ingetogener en fysieker. De vogelwachter heeft een zekere fragiliteit tegenover de overweldigende natuur om hem heen, wat perfect tot recht komt in het spel van De Jonge.
Hoewel de vogelwachter geniet van zijn isolatie, mist hij ook de aanwezigheid van andere mensen. Dit wordt nogal knullig uitgebeeld met een aangespoelde pruik, waar hij een mooie vrouw bij fantaseert. Er was wellicht een creatievere manier om deze eenzaamheid uit te beelden, maar als er daadwerkelijk een ander mens komt, zijn er ijzersterke interacties tussen de twee. De Vogelwachter is een fascinerende solofilm met een uitblinkende Freek de Jonge. Af en toe is de film misschien wat theatraal, maar de mooie cinematografische keuzes doen dit snel vergeten.
