Regie: Jarand Herdal | Scenario: Jarand Herdal | Cast: Gitte Witt (Leonore), Thomas Gullestad (Jacob), Thorbjørn Harr (Mathias), Tuva Olivia Remman (Alice), e.a. | Speelduur: 86 minuten | Jaar: 2020

Je moet de term 'Netflix Original' soms met een flinke korrel zout nemen omdat films met dit predicaat lang niet allemaal exclusief voor het kanaal zijn gemaakt. Toch zijn op het streamingplatform flink wat eigen producties te zien. Zo bevat Netflix een flink aantal originele horror- en thrillerproducties die best de moeite waard zijn. Aanraders zijn Susanne Biers Bird Box, Hush over een blinde vrouw die in haar eigen huis wordt belaagd en het lugubere Spaanse The Platform.

Of het Noorse Cadaver in dit rijtje thuishoort valt te bezien. De film tracht net als genoemde Spaanse soortgenoot met weinig middelen iets nieuws te bewerkstellingen. Het uitgangspunt is niet al te origineel maar biedt potentie. In een post-apocalyptisch Noorwegen heerst grote hongersnood. Een vernietigende nucleaire ramp of oorlog (dat blijft in het midden) heeft het leven van de overlevenden tot een ware hel gemaakt. Het hele maatschappelijke leven is teruggebracht tot de basale menselijke behoeftes. Elke vorm van afleiding of vermaak is van harte welkom.

Het gezin van Leonora heeft in ieder geval nog elkaar. Samen met haar man Jacob en dochtertje Alice probeert de voormalige actrice er maar het beste van te maken. Als een zonderling gezelschap de stad aandoet met het vooruitzicht op een betaalde voorstelling met gratis voedsel, besluit het gezin om op het aanbod in te gaan. In een afgelegen hotel doen Leonora en de haren zich te goed aan het overdadige voedsel en maken ze kennis met hun disgenoten. Dan begint de voorstelling. Wat deze precies inhoudt is wat onduidelijk. Het enige dat de toeschouwers te verstaan gegeven wordt is dat alles wat ze tijdens hun bezoek mee zullen maken bij de voorstelling hoort.

Cadaver moet het vooral hebben van het hopeloze uitgangspunt en de mistroostige sfeer. Hierdoor weet regisseur en schrijver Jarand Herdal lange tijd te verhullen dat het verhaal niet al te veel om het lijf heeft. Ondanks een minimum aan locaties en sets heeft hij een heel aardig idee in handen. Met maskers op wordt het gezin losgelaten in het hotel. Als Leonora er langzaam maar zeker steeds meer alleen voor komt te staan, beseft ze dat niets is wat het lijkt. Voorstelling en de harde realiteit vloeien in elkaar over.

Herdal investeert slecht haastig in de relaties tussen de personages. Dat de gezinsleden van elkaar houden en bij elkaar willen blijven, kunnen we zo ook wel bedenken, maar als de maker de meeste personages vroegtijdig afvoert blijft er wel heel weinig over om een solide plot mee op te bouwen. Leonora dwaalt rond door roodverlichte gangen, voelt aan wat schilderijen, valt door wat vloeren en bespiedt de acteurs van het toneelstuk waarvan ze steeds meer deel lijkt uit te maken.

Wat volgt is een dralende en uitleggerige expeditie om verloren geliefden terug te vinden, het ontdekken van de waarheid en verwoede pogingen om aan alle ellende te ontsnappen. Het idee dat we zijn beland in een wereld waarin niets meer hetzelfde is, is dan allang naar de achtergrond verdwenen en heeft zo geen enkele functie meer. Wat begon als een aardig uitgangspunt mondt uit in veel gezoek en gevlucht, omgeven door smerigheid en dubbele agenda's. Herdal weet zich niet los te weken van de afgezaagde horrorplots waarvan we er al meer hebben gezien dan ons lief is.

Cadaver is te zien bij Netflix.