Na het regisseren van enkel live-actionproducties, waaronder Moon Hotel Kabul (2018) en de documentaire La Montagne Magique (2015), waagde de Roemeense regisseur Anca Damian zich aan een animatiefilm, waarvoor ze een samenwerking aanging met de Belgische striptekenaar en illustrator Brecht Evens. Deze samenwerking resulteerde in L'Extraordinaire Voyage de Marona, kortweg Marona, een fantastische animatiefilm die het leven van een hond toont. Het blijkt echt een hondenleven te zijn.
In kleurrijke 2D-animatie vertelt Damian het levensverhaal van het hondje Marona. In het begin van de film wordt Marona aangereden; de film verbeeldt wat zij in de laatste minuten van haar leven aan zich voorbij ziet trekken. Hoe het hondje steeds weer een nieuw baasje ontmoette en van ieder baasje weer een andere naam kreeg. Hoe Marona steeds moest tonen dat ze geen mannetje is en hoe ze keer op keer de rol van vriend, steun en toeverlaat of het familielid mocht vervullen. L'Extraordinaire Voyage de Marona is grotendeels een flashback op het leven van Marona, vertelt vanuit haar perspectief.
Een animatiefilm over een hond, dat klinkt als een kinderfilm maar is zeker meer dan dat. Marona bevat een inhoudelijke diepgaande laag die eigenlijk meer over de mens dan over de hond zegt. Door de relatie tussen mens en huisdier, maar ook de relatie tussen mensen onderling, onder de loep te nemen, houdt Damian ons een pijnlijk herkenbare spiegel voor. Want wat is het fijn om een hond als kameraad, steun en toeverlaat en redder in nood te hebben, maar - zo egoïstisch als de mens kan zijn - als we hem niet meer nodig hebben dumpen we het beestje ook weer. Onze medemens krijgt het bovendien ook zwaar te verduren als hij iets doet wat ons niet aan staat.
In een bonte mix van verschillende animatiestijlen zien we hoe het leven van Marona is verlopen. Aquareltekeningen zijn vermengd met tekeningen waarin de potloodstrepen duidelijk zichtbaar zijn. Bovendien bestaan de menselijke personages uit vreemde, uitgeknipte, vormen, alsof ze zijn geïnspireerd op figuren uit schilderijen van Picasso. De tekeningen transformeren vloeiend en zweven door het beeld, wat de film dynamisch en ook magisch maakt. De kleurrijke animatie heeft een kinderlijk maar ook rauw karakter. Dit alles maakt van Marona een feest om naar te kijken, wat contrasteert met het trieste leven van het hondje. Dat laatste wordt nog eens benadrukt door de openhartige voice-over van Marona waarin zij vertelt over wat zij denkt en voelt, en zich vooral verwondert over hoe mensen met haar omgaan.
Zo avontuurlijk als het leven van Marona is, zo avontuurlijk is ook de eerste animatiefilm van Damian. Haar uitstapje naar animatie en haar samenwerking met artiesten zoals Evans smaken naar meer. Gelukkig staat een volgende lange geanimeerde film al op haar planning.
