Regie: Francesco Amato | Scenario: Francesco Amato, Massimo Gaudioso, Davide Lantieri en Alessio Vicenzotto | Cast: Vittoria Puccini (Elisa), Benedetta Porcaroli (Anna), Edoardo Leo (Alessio), Sara Lazzaro (Carla), Marco Messeri (opa), Betty Pedrazzi (oma), Alessandro Giallocosta (Walter) | Speelduur: 115 minuten | Jaar: 2020

"Met de baby gaat het goed, maar met jou niet", krijgt Elisa te horen, als ze vanwege een bloeding in het ziekenhuis zit. Ze heeft een tumor en zal haar dochter niet zien opgroeien. Om er toch een beetje voor haar te zijn, geeft ze Anna elk jaar een cadeau op haar verjaardag. Achttien jaar later zit zij niet te wachten op een geschenk van haar moeder, die nota bene op haar geboortedag overleed. Anna vlucht voor haar feest weg en wordt aangereden. En dan stapt haar moeder uit de auto, zwanger van haar, iets meer dan achttien jaar in het verleden.

Na Yesterday kun je je afvragen: wat is het toch met magisch-realistische films die worden ingegeven door een verkeersongeluk? Maar het biedt Anna in elk geval een kans om de moeder te leren kennen die afwezig was in haar jonge leven, maar er toch als een zware schaduw overheen hing. Het is natuurlijk de vraag of dit echt gebeurt, of dat het onderdeel is van haar hersenletsel. Hoe dan ook, het werkt goed als vehikel voor een beschadigd personage dat in het reine moet komen met een persoonlijk trauma.

Het valt reuze mee hoe zwaar deze Italiaanse droeftoeter uiteindelijk wordt. Regisseur en medeschrijver Francesco Amato is dan ook geen vreemde van psychologisch ingegeven verhalen met een luchtig randje eraan. Wat bij 18 Regali opvalt, is hoe klein alles wordt gehouden. Het drama wordt niet tot in dieptragische dimensies uitgediept, de warme momenten krijgen ook geen onverdiend lyrische ondertoon mee. Het verhaal is juist sterk verankerd in wat de personages doormaken op persoonlijk vlak en dat maakt dit een geaard tijdreisverhaal.

Hoofdrolspeelster Benedetta Porcaroli heeft als emodochter Anna de felle, opstandige blik waarmee ze de film moet dragen. Ze trekt een hard schild op, om zichzelf te beschermen tegen een wereld die haar moeder heeft afgepakt. Een beschermlaag die moet worden doorgeprikt door allerlei uitdagingen die het verhaal op haar pad legt. In dit geval schakelt moeder Elisa - die natuurlijk geen flauw idee heeft wie zij is - haar in om de achttien cadeaus mee uit te zoeken, die ze elk jaar van haar jeugd moeilijker vond om te ontvangen.

Er zit natuurlijk spanning in de vraag of Anna haar moeder gaat vertellen wie ze is. Zeker wanneer Elisa de leugens begint de ontmaskeren die haar dochter vertelt om te verklaren hoe ze zo plotseling haar leven is binnengedrongen. Maar verder blijft het vrij onceremonieel, en dat gaat vooral naar het einde toe misschien wel een beetje wringen. Er is een emotionele boog, maar gemoederen lopen nou ook weer niet heel hoog op. En dat maakt de climax ook een beetje mat.

De bouwstenen voor die clou zijn er zeker wel. Vooral in de vorm van het laatste cadeau dat Anna op haar achttiende verjaardag moet krijgen. Doordat ze van haar feestje is weggevlucht, weten we namelijk nog niet wat dat gaat worden. En hoe passend de uiteindelijke keuze ook is, de emotionele lading ervan blijkt matig. De regisseur is zich er misschien te sterk van bewust dat het psychologische aspect wel snor zit, en lijkt dit deel van de emotionele ontwikkeling uit het oog te verliezen. Het laatste stuk is daardoor niet meer dan oké.

Maar is oké soms ook niet genoeg? De twee uur speeltijd van 18 Regali vliegen voorbij voordat je het weet. En het is een intieme vertelling die misschien nog wel extra baat heeft bij de intieme kijkomgeving van een huiskamer. Oftewel, 18 Regali is bij uitstek geschikt voor zijn release op Netflix. Nergens te zwaarmoedig en altijd oprecht.


18 Regali is nu te zien bij Netflix.