Documentairemaker Rolf Orthel is nog lang niet uitgefilmd. Op vijfentachtigjarige leeftijd maakt hij nog eens een documentaire, over de essentie van het creatieve maakproces van de mens. Waarom maken mensen, van kinderlijk knutselen tot professioneel beeldhouwen? Een boeiende vraag, maar het antwoord gaat in Maken is het Mooist ten onder aan een teveel aan maken.
De film begint met beelden van een bos en zwart-wit aquareltekeningen die elkaar afwisselen. De voice-over, Rolf Orthel zelf, praat de op het eerste gezicht tegenstrijdige beelden aan elkaar. Herinnering blijkt de gemene deler te zijn. De tekeningen geven uiting aan hoe Orthel het bos waar hij in zijn jeugd vaak kwam zich herinnert. Meermaals keert de film terug naar dat bos, wat veel betekenis heeft voor Orthel.
Naast zijn eigen kijk op het concept maken, deelt hij in zijn documentaire heel veel manieren van maken. Waarom schilderen, acteren, zingen en dansen we? Observerende beelden van onder andere knutselende kinderen, acterende tieners, een pianospelende conservatoriumstudent en een volwassen schilder komen voorbij, naast nog heel veel andere disciplines en leeftijdscategorieën. Een voice-over blijft hier uit, levert geen commentaar op het gefilmde, waardoor iedere creërend persoon volledig in diens waarde wordt gelaten. Het is aan de kijker om er iets van te vinden.
Maken is het Mooist beslaat zoveel kunstdisciplines en zoveel manieren van maken, dat het doel van Orthel lijkt om allesomvattend te zijn. Vanuit die gedachte is het zeer uitgebreide scala aan creatieve uitingen en situaties dat voorbijkomt te begrijpen, maar het schiet daardoor wel het uiten van een concrete boodschap voorbij. Wil Orthel alleen maar zeggen dat de mens een creatief wezen is en dat het uiten van die creativiteit een belangrijk onderdeel van zijn dagelijks leven is? In een korte film had deze boodschap misschien beter tot zijn recht gekomen
Telkens keert de documentaire terug naar het bos, waar je Orthels mijmeringen over zijn jeugd en de laatste oorlogswinter hoort. Het is de onderzoekende leidraad die in kaart probeert te brengen hoe realiteit, herinneringen, fantasie en creativiteit zich tot elkaar verhouden. Een interessante denkoefening over hoe wij de realiteit verwerken, zelf in- of aanvullen en er een eigen verhaal van maken.
Hoe interessant dat onderwerp en het concept van de film ook zijn, Maken is het Mooist is uiteindelijk vooral een aaneenschakeling van beelden van mensen die op hun eigen manier iets maken en daarmee iets van zichzelf uitdrukken. In een andere, kortere en meer fragmentarische vorm zouden al deze fragmenten beter tot hun recht komen. Nu gaan ze op in een vermoeiend, langdradig geheel.
