Mandy Lane brengt de hormonaal opgefokte jongenshoofden op hol. Het is begrijpelijk, want er lopen maar weinig meisjes zoals zij op het schoolplein rond. Ze is de vrome maagd tussen een cheerleaderpeloton aan white trash en bovendien is ze onwaarschijnlijk knap. Ze onthoudt zich volledig van seks en taalt niet eens naar de aandacht. Met een ongenaakbare, ietwat verveelde blik blijft ze vooral heel mysterieus. Maar hoe overleeft zon meid een slachtpartij op een afgelegen ranch?
De tieners in All the Boys love Mandy Lane zijn typische pubers: ze willen seks, drank en geen gezeik van hun ouders. Wanneer Red voorstelt een weekend door te brengen in het monumentale vakantiehuis van zijn ouders, ergens in de provincie, stemt de groep schoolvrienden in - op voorwaarde dat Mandy meegaat. Dat lukt, en het weekend belooft een jacht op haar ontmaagding te worden. Dat pakt anders uit wanneer een ongenode gast de jongelui belaagt.
De opzet van de film wijkt plottechnisch gezien niet af van reeds betreden paden en bestaat voornamelijk uit genreclichés. Maar het regiedebuut van Jonathan Levine kenmerkt zich ook door een dromerige sfeer die nog het meest doet denken aan The Virgin Suicides van Sofia Coppola. De beelden met broeierige blikken van aantrekkelijke tieners suggereren dat er meer aan de hand is. De film gaat uiteindelijk toch over in de conventies waar het zich als slasher aan dient te houden. De pubers worden stuk voor stuk afgeslacht. Maar eng wordt het zeker niet.
Sfeervol daarentegen wel. Levine wil duidelijk tóch iets meer met zijn Mandy Lane. Opmerkelijke keuzes wat betreft stijl en tempo doen dan ook hopen op een tweede agenda. Steeds sneller vallen de puzzelstukjes op hun plaats: die lome, artistiekerige shots zijn er met een reden. Mandy Lane is inderdaad niet alleen een ordinaire griezelfilm, maar de reflexieve momenten zijn uiteindelijk slechts losse flodders. Levine bedient zich teveel van het arsenaal clichés die weliswaar goed werken in combinatie met de vreemde sfeer, maar voor het totaalplaatje te weinig toevoegen: hoe bijzonder is een tienerslasher die ook iets wil zeggen over volwassen worden en de daarmee gepaard gaande puberhel? Scream deed het beter en was bovendien ouderwets griezelig. Mandy Lane mag dan wel grimmig en naargeestig zijn, maar is hij ook zo origineel als Levine je wil doen geloven?
Het obscure verloop van Mandy Lane houdt de film aardig op gang, maar voor een echte horrorfilm moet je elders zijn. Verder dan een nare sfeer en een overtuigend beeld van fatalistische tieners komt de film niet. Een goede laatste troef blijkt Mandy Lane zelf. Het overtuigende spel van Amber Heard bewijst dat zij beter begrijpt in wat voor film ze speelt dan regisseur Levine. Ze zet effectief een onaantastbare tienergodin neer. Het is haar aanwezigheid die All the Boys Love Mandy Lane alsnog aan een (eigen)aardige cultstatus kan helpen. De titel is in ieder geval erg goed gekozen.
