Wat doe je als je op een dag je biologische klok oorverdovend hoort tikken en dolgraag een kind wil? Kate Holbrook, een succesvolle carrièrevrouw, besluit op latere leeftijd een kind te krijgen, maar mist twee elementen die niet geheel onmisbaar zijn: een geschikte kerel en - oh ja - een goed functionerende baarmoeder. Vooral dat laatste doet haar besluiten om Chaffee Bicknell in te schakelen., een exclusieve babymakelaar die Kate voor veel geld koppelt aan een vruchtbare, maar nogal asociale draagmoeder. Het lijkt voor Kate allemaal zo simpel. Ze plaatst een bestelling bij Chaffee, betaalt een ruim bedrag aan bezorgkosten en verwacht negen maanden later een gezonde levering. Haar plannen nemen in Baby Mama echter een andere wending als haar draagmoeder Angie noodgedwongen bij haar komt wonen en haar hele leven overhoop gooit.
De werkloze Angie is een frivool type dat van lanterfanten en manipulatie een vak heeft gemaakt. Ze is een complete tegenpool van de zakelijke en perfectionistische Kate. Het hokken leidt tot geestige situaties, waarin de twee dames voortdurend met elkaar in de clinch liggen. De slapstickachtige scènes zijn bijtijds grappig, maar pakken jammer genoeg niet altijd goed uit. De dubbelzinnigheid van de dialogen ligt er vrij dik bovenop en je merkt dat de makers teveel hun best hebben gedaan om een grappige film te maken. Hoofdrolspeelsters Amy Poehler en Tina Fey zijn twee komische zwaargewichten die vooral in Amerika bekend staan om hun werk in de sketches van Saturday Night Live. Hun gezamenlijke achtergrond is in Baby Mama dan ook duidelijk merkbaar. Ze hebben allebei gevoel voor timing en zijn goed op elkaar ingespeeld, maar komisch talent alleen is helaas onvoldoende om van Baby Mama meer te maken dan een flauwe komedie.
In de bijrollen komen veel bekende acteurs voorbij, zoals Steven Martin als de hippieachtige baas van Kate, Greg Kinnear als Kates love interest en natuurlijk Sigourney Weaver in de rol van de vreemde babymakelaar Chaffee. Ze leveren een redelijk geestige bijdrage aan het verhaal, maar komen allemaal een beetje geforceerd en ongeloofwaardig over. Teveel goede acteurs bij elkaar in een matig plot is in het geval van Baby Mama teveel van het goede. Zo gaat Steve Martin na een paar keer de milieubewuste guru uit te hebben gehangen, aardig vervelen en snak je elke keer bij zijn aanzien naar de volgende scène. Sigourney Weaver is daarentegen wat makkelijker te verteren en doet een aantal leuke uitspraken die enig tegenwicht bieden aan de platheid van de rest van het script.
