Lars is een beetje een rare jongen. Aardig, dat wel, maar teruggetrokken, extreem verlegen en bang om aangeraakt te worden. Zijn broer en vooral zijn schoonzus maken zich soms wel zorgen om hem, maar hebben het eigenlijk te druk met elkaar en met hun kindje dat over een paar maanden geboren zal worden. Als Lars hun zijn nieuwe vriendin wil voorstellen, de half-Deense, half-Braziliaanse rolstoelgebonden missionaris Bianca, zijn ze blij verrast... tot ze haar ontmoeten. De titel van Lars and the Real Girl is namelijk ironisch: Bianca is geen echt meisje, maar een anatomisch correcte sekspop in dominatrixkleding.
Toch is ironisch misschien niet het beste woord. Lars and the Real Girl is een uiterst, haast onvoorstelbaar oprechte film, zonder een greintje ironie, sarcasme of cynisme. Op advies van de dorpsdokter, die ook als psychologe dienstdoet, gaat iedereen namelijk mee in de waanvoorstelling van Lars, zozeer dat Bianca beetje bij beetje ook voor hen een echt meisje wordt. Niet alleen Lars heeft baat van Bianca - hij ontwikkelt een sociaal leven en begint open te staan voor andere mensen - maar bijna iedereen in het dorp wordt een beter mens door haar.
Het klinkt onuitstaanbaar zoet en sentimenteel. Welke film durft tegenwoordig nog zo naakt te zijn, zo open en optimistisch? Gelukkig vervallen de filmmakers niet in overdreven schattigheid en weten ze de balans te vinden tussen te schattig en te plat. Het is een grappige film, maar de grappen gaan nooit ten koste van Lars, en al is het eind vrij voorspelbaar, een groot aantal clichés wordt gelukkig vermeden. Toch had de film niet gewerkt zonder Ryan Gosling, die van Lars een gelaagd en ingewikkeld personage weet te maken, iemand die kwetsbaar is en raar, maar niet te lachwekkend of te pathetisch.
Het is niet hip om oprecht te zijn. Om een verhaal te vertellen zonder ingebouwd ironisch commentaar, zonder een zekere afstand. Om een film te maken waarin niemand slechte intenties heeft en niemand de kans grijpt een ander voor gek te zetten. Het voelt, zeker in het begin, vrij ongemakkelijk en niet iedereen zal zich hier overheen kunnen zetten. Maar voor degene die bereid is zijn hipheid eventjes opzij te zetten en de makers zijn vertrouwen te geven, is Lars and the Real Girl een prima film om een uur en drie kwartier aan te besteden.
