Brian De Palma heeft veel te zeggen over de oorlog in Irak. Hij is echter aantoonbaar ongeduldig geweest, want het slordige Redacted slaat de plank herhaaldelijk mis. De film is opgebouwd uit surveillancebeelden, YouTube-filmpjes en videoreportages allemaal geënsceneerd, dat wel. Als kritiek op de stortvloed aan beelden die de media ons door onze strot duwen, werkt het aardig. We eten ons avondeten terwijl me naar beelden van dood en verderf kijken. Meer dan dat stelt Redacted niet aan de kaak.
Een peloton Amerikaanse troepen is gepositioneerd in Samarra. Het zijn jongens die nog moeten studeren, bezig zijn met volwassen worden. Een soldaat uit het gezelschap legt hun ervaringen vast op camera. Het gaat er hard aan toe: de mannen zijn gefrustreerd en kunnen maar amper verklaren wat er rondom ze gebeurt. Dat ze er móeten zijn, daar zijn ze wel van overtuigd; terrorisme is hun vijand en het idee dat in iedere Irakees een potentiële fanaticus huist, zit er goed in. Een groep opgefokte patriotten: dat kan niet lang goed gaan. Een gruwelijke verkrachting, gepleegd door een aantal van de soldaten als vergelding voor het omkomen van een Amerikaanse soldaat, wordt uit het zicht van de media gehouden. De waarheid raakt steeds verder uit zicht, evenals gerechtigheid.
De verkrachtingsscène heeft De Palma al eens eerder gebruikt in Casualties of War (1989), met de Vietnamoorlog als achtergrond. Misschien dacht hij dat zijn punt niet was overgekomen en haalt hij het daarom nogmaals aan. De verkrachting blijkt uiteindelijk meer een aanleiding voor misplaatst sentiment. Redacted bevestigt hierdoor een beetje de ideeën die het eigenlijk wil bestrijden. Bovendien is De Palmas eigen patriottische agenda zo hermetisch dat er nauwelijks ruimte voor discussie overblijft. Een film die had moeten bijten en schreeuwen, blijkt niets meer dan een lauwe lik in het gezicht. Dat is jammer er zijn namelijk nog maar weinig krachtige films over Amerikas gruwelijk uit de hand gelopen oorlog in Irak.
Brian De Palma maakt ook nadrukkelijk gebruik van stereotypes: zo hebben we de Texaanse redneck, de iele intellectueel, de ambitieuze Latino en de all-American familieman. Je kunt je afvragen waarom de regisseur dit nodig acht, want het verhaal wordt op die manier erg doorzichtig en je kunt de film op cruciale momenten zelfs niet serieus meer nemen. Het is een vreemde tegenspraak: De Palma lijkt te willen zeggen: Look! This is real, people!, maar hij grijpt tegelijkertijd heel veilig naar de vertrouwde clichés.
Voor degenen die van populaire vergelijkingen houden: Apocalypse Now was zon dertig jaar geleden niet echt een vlotte reactie op Amerika versus Vietnam, maar had onweerlegbaar reusachtige impact. Nu blijven echt bijtende films grotendeels uit. In the Valley of Elah is een uitzondering; deze uitstekende aanklacht zal historisch gezien mogelijk een belangrijke film blijken. Gelukkig gaan steeds meer filmmakers zich in de discussie rondom Amerika-Irak mengen en wordt ook voorbij het eigen leed van de Verenigde Staten gekeken. Het komt echter als een teleurstelling dat juist een regisseur met zoveel aanzien als Brian De Palma de juiste toon niet helemaal weet te treffen. Redacted geeft stof tot nadenken, maar weerlegt de boodschap helaas door sentiment en drammerigheid.
