Soms is de titel van een film snel gevonden en volkomen logisch. Maar soms zijn er meerdere interpretaties mogelijk en zegt de gekozen titel veel over wat de film wil zijn. Deze film had bijvoorbeeld prima de actrice en de accountant kunnen heten. Dat had meer informatie gegeven over de plot dan de huidige titel. Maar Tiramisu geeft perfect weer wat voor een film dit is: een toetje, een lekker luchtig hapje met een vleugje alcohol en een scheutje koffie. Het voedt niet, maar het vult wel.
Anne (Anneke Blok) is een gevierd actrice die wat ouder begint te worden. Te oud wellicht om haar volgende stuk volledig naakt te spelen. Haar man heeft haar ingeruild voor een jonger model en ze leeft op bohémienachtige wijze op een woonboot met haar dochtertje en wie er verder maar langs wil komen. Jacob (Jacob Derwig) is haar nieuwe accountant, een saaie, burgerlijke jongen met bril die verbijsterd is over de achterstallige belasting en de bedragen die Anne uitgeeft aan schoenen en wijn.
Het is een solide, maar uitgekauwde basis: twee tegenpolen die een tijd met elkaar moeten doorbrengen. Het begint met wederzijds onbegrip, maar daarna groeien de personages stap voor stap naar elkaar toe en uiteindelijk hebben ze iets van elkaar geleerd. De uitkomst is bij deze films zelden een mysterie. Maar Paula van der Oest weet als geen ander dat het gaat om het proces, om de details. En ze weet gelukkig een aantal al te makkelijke clichés te vermijden.
Het helpt dat het script zo precies is en de personages zo haarscherp getroffen. De details zijn karikaturaal, maar ze kloppen. Neem bijvoorbeeld de onzekerheid van Anne, haar soms wanhopige behoefte gewild te zijn, maar tegelijkertijd haar woede en haar trotse weigering om haar rijke ex om hulp te vragen. En dan Jacob. Zijn seksleven met zijn vrouw wordt bepaald door haar lichaamstemperatuur omdat ze een kind willen. Hij woont - of all places - in Diemen en na de luxe wijn bij Anne kijkt hij enigszins beschaamd naar de AH-huiswijn die hij zelf bij een etentje inschenkt. Te dicht bij een karikatuur? Wellicht, maar binnen het verhaal krijgt hij toch meer nuance. Hij ziet de donkere kanten van het luxe leventje wel, ziet de paniek bij Anne als haar onbetaalde rekeningen haar inhalen en de woonboot moet worden geveild, maar tegelijkertijd wordt hij wel aangetrokken door haar impulsiviteit.
Tiramisu, zo wordt aan het eind nog ten overvloede uitgelegd, betekent zoiets als trek me omhoog of til me eruit, kortom, oppepper. Wie een voedzame maaltijd zoekt moet ergens anders naar kijken, maar als toetje is Tiramisu prima geslaagd.
