Altijd moeilijk, aan hoge verwachtingen voldoen. Hoogblonde Katherine Heigl was jarenlang in de zijlijn van Hollywood te vinden, maar brak definitief door met haar rol als dokter in spe Izzie in Greys Anatomy. Met ook nog de zwangerschapskomedie Knocked Up (van komediemeester Judd Apatow en zijn clan) op haar cv kan het niet misgaan, toch? Haar volgende project werd 27 Dresses, een romantische komedie over een jonge vrouw die, jawel, 27 keer bruidsmeisje is geweest maar nooit aan haar eigen liefdesleven toe komt. Hoewel, nooit ?
Jane is al jaren smoorverliefd op haar baas George. De lange, stressvolle dagen die ze maakt op haar werk zijn allemaal bedoeld om hem te imponeren, tot op heden zonder succes. In haar spaarzame tijd heeft Jane eigenlijk maar één hobby: de rol van bruidsmeisje vervullen op zoveel mogelijk bruiloften. In een zo lelijk mogelijke jurk. Twee huwelijken op één dag? Jane laat zich gewoon per taxi van locatie naar locatie rijden, ondertussen op de achterbank van outfit wisselend. Journalist Kevin doet voor zijn krant verslag van bruiloften en komt op een gegeven moment Jane tegen. Ze intrigeert hem en hij gaat op onderzoek uit om te achterhalen waarom het bezoeken van bruiloften haar zo bevalt. De hele situatie wordt nog wat gecompliceerder als Janes zus Tess opduikt: jonger, sprankelend en in één klap smoorverliefd op baas George. Verlegen Jane durft er niets van te zeggen en slikt al haar commentaar in, maar die bom zal toch ooit moeten barsten..
Het script van 27 Dresses is magertjes, maar dat is niet per se een reden om een romantische komedie af te schrijven. Er gebeuren genoeg dingen om de (jonge, vrouwelijke) kijker geëntertaind te houden. Romantische verwikkelingen, geheimen, een ruzie die de boel weer helemaal in de war brengt; de formule wordt keurig toegepast. Ook de hoofdrolspelers doen hun werk gedegen. Edward Burns is altijd goed, maar moet zich toch ooit zien los te wurmen van de rol als rijke goedzak, want dat begint een beetje te vervelen. Katherine Heigl krijgt in deze productie minder gelegenheid voor het tentoonspreiden van komisch talent, maar ze laat wel zien dat ze thuis hoort in de A-list van het genre: de nieuwe Meg Ryan zeg maar. Laten we hopen dat ze binnenkort een keertje een out of character rol laat zien; het succesvol spelen van een crimineel of gewelddadig personage zou bewijzen dat ze meer kan dan de lachers en zwijmelaars op haar hand te krijgen. Een eervolle vermelding is er voor Judy Greer. Deze scènesteler weet, de bijnaam zegt het al, in elke scène waarin ze speelt de aandacht met overgave op zichzelf te richten. Ze heeft haar carrière tot nu toe met de ene na de andere bijrol gevuld, maar het is tijd voor meer Judy-screentime.
Kortom: 27 Dresses is niets meer en niets minder dan een aardig genreproduct. Het is leuk om te grinniken om de oerlelijke jurken, je hoeft bijna twee uur aan niets te denken en je kan de film vergeten zodra je weer de bioscoop uit bent. Het is in ieder geval een mooie prestatie van actrice-choreografe Anne Fletcher, wier enige regieprestatie hiervóór de dansfilm Step Up was.
