Away From Her is het soort film dat een debuterend regisseur behoort te maken: invoelend, gepassioneerd en buitengewoon ontroerend. Sarah Polley is van oorsprong een van Canadas beste jonge actrices die tien jaar geleden schitterde in het meesterwerk The Sweet Hereafter van landgenoot Atom Egoyan. Haar regiedebuut lijkt her en der beïnvloed door het werk van Egoyan, die ook als uitvoerend producent optrad. Toch toont ze vooral een eigen visie en een groot talent voor het maken van films.
Grant en Fiona langlaufen door een winterlandschap. Thuis aangekomen doet het echtpaar, al op leeftijd en elkaar reeds vijftig jaar trouw, de afwas terwijl ze lachend herinneringen ophalen. Fiona zet na het afdrogen de koekenpan weg in de koelkast en lijkt zich hier vijf seconden later pas van bewust te zijn. Ze loopt beschaamd de keuken uit. Het begin van Away From Her is hartverscheurend; we worden getuige gemaakt van het begin van Fionas Alzheimer die, in de woorden van het verzorgingsinstituut Meadowlake, zeer progressief is. Grant moet nu leren accepteren dat zijn grote liefde hem gaat vergeten en ziet tegelijkertijd ook hoe zij haarzelf kwijtraakt. Hoe kun je echter afscheid nemen van iemand die fysiek nog gewoon aanwezig is?
Polley besloot een aantal jaren geleden de rechten op te kopen van een kort verhaal van schrijfster Alice Munro en bewerkte het tot een filmscript. De wellicht wat curieuze keuze voor een 27-jarige om haar eerste film te maken over een bejaard echtpaar wordt geheel begrijpelijk na het zien van de film. Verhalen als deze zijn erg vatbaar voor clichés, die onophoudelijk de revue passeren in televisiedramas. Away From Her ontwijkt echter ieder cliché en balanceert gedegen tussen enerzijds een somber portret en anderzijds een enerverende levensgeschiedenis.
Met grote zorg is een klein ensemble acteurs samengesteld die oogverblindend mooi spelen. Gordon Pinsent, een echte karakteracteur, draagt Grants geheimen met zich mee met een melancholieke blik en maakt invoelbaar hoe pijnlijk de machteloosheid van zijn personage is. Kristen Thompson speelt de hoofdzuster van de instelling waar Fiona opgenomen wordt en heeft een bijzonder sympathieke rol. Ze krijgt het op maar liefst twee momenten in de film voor elkaar haar bijrol uit te diepen tot een volwaardig personage.
Van een iets andere orde blijft toch Julie Christie, de mooiste actrice van de twintigste én eenentwintigste eeuw. Het proces dat Fiona doormaakt speelt ze zó goed dat het soms te hartverscheurend is om naar te kijken. In de meest uitdagende rol uit haar toch al indrukwekkende carrière haalt ze uit elke blik, elke beweging en elk woord het maximale. De laatste ster die genoemd moet worden is Sarah Polley zelf. Away From Her is een treurige film die onverbloemd afstevent op een schrijnend einde. Alzheimer is een van de meest rampzalige ziektes die een mens kan overkomen, maar Polley durft de vraag te stellen wie er nu het meest onder te lijden heeft: Fiona of Grant?
Het verlies van herinneringen, zo maakt Away From Her duidelijk, is een verlies van de liefde en het leven. De wreedheid van de ziekte had op geen voortreffelijker manier getoond kunnen worden dan in deze film. En geen cast die hier beter gestalte aan had kunnen geven.
