Naar verluidt heeft Samuel L. Jackson enkel bij het horen van de titel zijn medewerking aan Snakes on a Plane toegezegd. Nu is dat niet helemaal naar waarheid, maar toen er plannen waren om de titel te veranderen heeft hij er wel degelijk voor gepleit om toch maar vooral de oorspronkelijke titel te behouden. En gelijk heeft hij, want Snakes on a Plane is zonder meer de fraaiste filmtitel van de afgelopen jaren. De titel heeft een coole cultachtige B-filmuitstraling, rolt lekker van de tong, ligt goed in het gehoor en als je hem afkort krijg je SoaP. Prachtig toch! Met zon geweldige titel kan het met de film eigenlijk al niet meer misgaan. Laat die serpenten dus maar komen!
Ik kan hier natuurlijk uitvoerig gaan vertellen waar de film over gaat, maar eigenlijk zegt de titel al genoeg. Want waar gaat Snakes on a Plane over? Inderdaad, over slangen in een vliegtuig (zie je hoe geniaal de titel is?). Nou vooruit, in het kort toch nog even het verhaal: Sean is kroongetuige in de rechtszaak tegen gangsterbaas Eddie Kim en moet onder bescherming van FBI-agent Nelville Flynn van Hawaï naar Los Angeles worden gevlogen, alwaar de zitting zal plaatsvinden. De sluwe Eddie Kim zet samen met zijn handlangers alles op alles om dat te voorkomen. Op slinkse wijze weten ze honderden dodelijke slangen aan boord van het vliegtuig te smokkelen. Op 35.000 voet ontsnappen de slangen uit het vrachtruim en banen zich een weg naar het passagiersgedeelte om daar dood en verderf te zaaien. Vanaf dat moment is het één grote chaos van krioelende slangen en hysterische passagiers. Neville moet naast het beschermen van Sean en zichzelf nu ook de hysterische passagiers onder controle zien te houden en het vliegtuig samen met de bemanning zo snel mogelijk veilig op de grond zien te krijgen.
De plot - die wel lijkt te zijn verzonnen door een dronken kleuter is niets meer dan een slap excuus om de gewenste situatie te verkrijgen. Daar is overigens niets mis mee, want soms geldt: hoe idioter de plot, des te leuker de film (wie herinnert zich niet die succesfilm over die bus die niet zachter dan 55 mijl per uur mocht rijden omdat hij anders zou ontploffen?). Regisseur David R. Ellis heeft zich dan ook vooral toegelegd op het in beeld brengen van glibberende slangen en paniekerige passagiers die op de meest ongelukkige plaatsen worden gebeten. Als je niet van slangen houdt, is het af en toe even slikken, maar echt gruwelijk wordt het door de lichte toonzetting niet. De film neemt zichzelf namelijk totaal niet serieus. Een belangrijk ingrediënt is de lekkere foute humor die onder andere afkomstig is van een nichterige steward - die zich direct aanmeldt om het gif uit te zuigen bij iemand die in zijn kont is gebeten - en een zelfingenomen piloot die oubollige, seksistische opmerkingen maakt en daar zelf het hardst om moet lachen. Verder wordt er niet al te veel gemierd zodat het tempo er goed in blijft zitten. De kers op de taart is natuurlijk niemand minder dan Samuel L. Jackson, onmiskenbaar de baddest mothafucka van het hele zooitje. Het is echt smullen van zijn performance, en zijn uitspraak: Enough is enough! I have had it with these motherfucking snakes on this motherfucking plane! werd al ruim voor de release een klassieker.
Op het almachtige Internet heeft Snakes on a Plane voor een enorme hype gezorgd. Momenteel levert de titel zon zestien miljoen zoekresultaten op en heeft het zelfs een uitvoerig artikel op Wikipedia. De marketingafdeling had dan ook een geraffineerde campagne opgestart waarin ze de film opwierpen als een soort instant cultklassieker. Maar een cultklassieker zal het nooit worden, daarvoor is de film toch te braaf, te gelikt en te mainstream. Het had best nog wat absurder en fouter gemogen, wat niet wegneemt dat Snakes on a Plane een prima prijs-vermaakverhouding heeft. En tijdens de aftiteling word je nog getrakteerd op een uiterst kazig videoclipje waarbij je alvast je jas aan kunt trekken en je je naar de uitgang kunt begeven, maar dan wel met een flinke grijns op je gezicht.
