Johnnie To heeft heel wat goede misdaadactiefilms op zijn naam staan, waaronder de sterke, enkele dagen geleden op deze site besproken Election en Election 2. Maar Exiled doet de herinnering aan al die anderen verbleken: het is de To om aan alle andere Tos een einde te maken. En daarmee is het misschien wel de meest vermakelijke, stijlvolste misdaadactie van de afgelopen tien jaar. Het is mooi dat deze genreartiest dit jaar Artist in Focus is op het IFFR, want hij verdient alle aandacht die hij kan krijgen, en meer.
Toegegeven, inhoudelijk is Exiled niet de meest opzienbarende film. Maar stilistisch is hij superieur aan bijna alle actiefilms van de afgelopen vijftien jaar. To gebruikt voor zijn film enkele plot- en stijl elementen uit films van Sergio Leone, Sam Peckinpah en John Woo, maar toch voelt alles fris aan en is het origineel. Fantastische kogelballades worden gelardeerd door én afgewisseld met een flinke dosis humor, terwijl het verhaal ondertussen in een moordend tempo doordendert.
Eerdere gangsterfilms van To creëerden een koele wereld waarin de personages wars van gevoelens en sentimenten leefden. De hoofdpersonen van Exiled zijn van een ander slag. Ze hebben nog erecodes en waardes die niet meer bestaan in de moderne, koude gangsterwereld. Ex-gangster Wo probeert zelfs een nieuw leven met vrouw en pasgeboren kind te beginnen, maar twee van zijn oude jeugdvrienden zijn gestuurd om hem te vermoorden. Twee andere jeugdvrienden zijn weer gekomen om hem daartegen te beschermen. Na enige korte, doch sterke spanningsopbouw volgt een spectaculaire schietscène die eindigt met alle vijf gangsters gemoedelijk om de eettafel.
Dit is slechts het begin van 100 wervelende minuten actie, humor en figuren voor wie het woord cool lijkt uitgevonden te zijn. Schaamteloos puur entertainment, maar niet hersenloos. Een walhalla voor elke liefhebber van misdaad- en/of actiefilms.
