In Italië is acteur Kim Rossi Stuart een befaamd film- en theateracteur en bekend als zoon van genreacteur Giacomo Rossi Stuart, gerenommeerd bijrolspeler in vele horrorfilms en spaghettiwesterns. Buiten de landsgrenzen brak zoon Kim drie jaar geleden door met de film Le Chiavi di Casa, waarin hij een jonge vader speelt die na zestien jaar tegen wil en dank zijn gehandicapte zoon leert kennen. Ook in zijn regiedebuut Anche Libero Va Bene draait het om verstoorde gezinsrelaties.
Achter het rommelige, maar gezellige huishouden van de alleenstaande vader Renato, zoon Tommi en dochter Viola broeit, borrelt en kookt het van gevoelens van eenzaamheid, schuld, haat en ontroostbaarheid. Moeder Stefania heeft haar gezin enige tijd geleden verlaten voor een andere man, en sindsdien worstelen de drie zich door deze periode van acceptatie heen. Vooral vader Renato leeft op zijn tandvlees en krijgt om het minste of geringste ernstige woedeaanvallen. De elfjarige Tommi vlucht op die momenten naar zijn privéstek op het dak van het huis, waar hij met een verrekijker de buurt kan bespieden. Als moeder Stefania op een dag in de gang van hun woongebouw staat, barst de bom.
De pijnlijke momenten bereiken met dit onaangekondigde bezoek van Stefania een voorlopig hoogtepunt als de heetgebakerde Renato compleet uit zijn plaat gaat in het bijzijn van zijn twee kinderen. Vooral Renato, maar ook Stefania maken keer op keer de klassieke fout om hun kinderen te veel deelgenoot van hun eigen frustraties te maken. Het liefste bijt je hen vanuit je bioscoopstoel herhaaldelijk wat goed advies toe. Het centrale thema van Anche Libero Va Bene is hoe onmogelijk ouders het hun kinderen kunnen maken om nog kind te zijn. De kijker ziet het vanaf de zijlijn met lede ogen aan: zowel het incasseringsvermogen als de vergevingsgezindheid van de kinderen is groot, maar ze moeten later ongetwijfeld de tol betalen.
Kim Rossi Stuart, behalve regisseur en acteur ook verantwoordelijk voor het script, richt zich vooral op Tommi, een fantastische rol van Alessandro Morace. Gevangen tussen de emotionele druk van het gezin en de gebruikelijke ellende van het opgroeien, vindt Tommi niet alleen op het dak, maar ook bij de onderburen een veilige plek. De buren zijn een op het eerste gezicht perfect gezin: er wordt naar hun zoon geluisterd, er is geld en een positieve atmosfeer. Een wereld van verschil met Tommis eigen huis, wat steeds opnieuw wordt onderstreept door papas enorme bord voor zijn kop. Als hij zijn zoontje, die zelf liever wil voetballen, vergezelt naar een zwemwedstrijd en zich als een gefrustreerde huistiran gedraagt, kookt je bloed van woede door het besef dat Tommi geen keuze heeft omdat het nu eenmaal zijn vader is.
Op een pijnlijke, herkenbare manier schetst Kim Rossi Stuart een portret van de hemelsbrede afstand tussen de wereld van volwassenen en die van hun kinderen. Het is te prijzen dat hij dit emotionele onderwerp zo akelig realistisch durft neer te zetten zonder valse sentimenten op te roepen of pasklare antwoorden te geven. Anche Libero Va Bene is een emotionele achtbaan waar niet iedere kijker tegen bestand zal zijn. Het pretentieloze, onverbiddelijke script raakt in combinatie met de vlekkeloze regie en de sterke casting vele snaren en laat je uitgeput achter.
