Tegenwoordig is seks met de tuinman een cliché, iets wat je hoogstens nog in de Cosmopolitan tegenkomt of in een romannetje met een half ontblote man op de voorkant. Het is eerder lachwekkend dan shockerend en opwindend is het al helemaal niet. Dat is wel eens anders geweest. D.H.Lawrence schreef zijn boek Lady Chatterleys Lover al in 1928, maar het was tot 1960 in Engeland verboden. Deels door de seks en deels door de onfatsoenlijkheid dat een lady aanpapt met iemand van lage komaf.
Een boek als Lady Chatterley verfilmen zonder direct in de softporno terecht te komen is lastig. Toch is het de Franse regisseuse Pascale Ferran gelukt om een film te maken waarin de seks functioneel is, waarin het ons meer leert over de personages en hoe ze zich ontwikkelen zonder dat het plat wordt. Ze baseert haar film op de minder bekende, tweede versie van het boek: John Thomas and Lady Jane. Net als in de andere versies zit de man van Lady Chatterley in een rolstoel en is zij meer zijn verzorgster dan zijn vrouw. Ze snakt naar meer. En als ze dan tijdens een van haar wandelingen de jachtopziener zijn mannelijke rug ziet wassen, tsja.
Lady Chatterley houdt van de vrijheid van de natuur en de film zit dan ook vol prachtige shots van vogeltjes en wind die door de bomen blaast. Ook de beroemde scène waarin de Lady en haar minnaar naakt in de regen dansen ontbreekt niet. Ook qua acteerprestaties valt de film niets te verwijten. Op het gezicht van Marina Hands valt elke emotie te lezen, elke ontdekking en verrukking. Je begrijpt wat haar drijft en waarom ze ernaar verlangt aangeraakt te worden, bekeken te worden als vrouw en niet alleen als verpleegster en huishoudster.
Het is spijtig dat de film door een erg slordige structuur en een langzaam en haperend tempo minder is dan de som der delen. Het zou kunnen dat de televisieversie, die nog vijftig minuten langer is, meer een samenhangend geheel vormt, maar de film op zich is zowel te lang als fragmentarisch. Als hij dan ook nog sluit met een bizar sentimentele scène waarin de nurkse jachtopziener zich opeens een gekwetst gevoelsmens toont, die de ene holle psychologische frase na de andere ten gehore brengt, loop je toch enigszins teleurgesteld naar buiten. Lady Chatterley is een film met prachtige shots en seksscènes zoals je ze nog niet eerder hebt gezien, maar helaas is het niet meer dan dat.
