Voor de zoveelste keer moeten broers Dane en Lucas met hun moeder mee verhuizen. Het dorpje valt vies tegen na het leven in de grote stad, maar dan vinden ze een verborgen luik in de kelder van hun nieuwe huis. Aan de zes sloten die de klep ferm dichthouden hebben ze geen boodschap; het luik gaat open. Wat ze aanvankelijk vinden is een gapend gat waar geen bodem in lijkt te zitten.
Best cool, vinden de twee jongens, en ze besluiten de vreemde vondst aan buurmeisje Julie te laten zien. Ze slepen haar mee in het onheil, want ze vergeten de boel op slot te doen. De poort van het Kwaad staat wagenwijd open.
Regisseur Joe Dante werd bekend door fantasiefilms waarin horror en komedie elkaar afwisselden, zoals Gremlins en Innerspace. De relativerende humor die we daaruit kennen komt in The Hole af en toe nog wel om de hoek kijken, maar is slechts bijzaak. De film wordt er jammer genoeg minder fris en origineel door.
Het lijkt Dante ook niet per se om originaliteit te gaan, want The Hole zit vol korte knipogen naar horrorklassiekers. Hij doet wat dat betreft denken aan het onlangs verschenen Piranha 3D, dat op zijn beurt weer een losse remake was van een vroege Dante-film. The Hole is wel een stuk subtieler, hoewel daar niet veel voor nodig is.
Zo wordt er hier, in tegenstelling tot in Piranha, opvallend weinig bloed getoond voor een horror. Het gaat om het langzaam opbouwen van spanning en het ontplooien van een - weliswaar vrij conventioneel - psychologisch drama. Het verborgen verleden van de hoofdpersonages, dat beetje bij beetje wordt prijsgegeven, speelt een belangrijke rol. Uit de duisternis van het gat komen de grootste angsten van slachtoffers tevoorschijn (denk aan Stephen Kings It).
Wat ook veel subtieler is aangepakt dan bij Piranha is het gebruik van de derde dimensie. Slechts een of twee keer komt er echt iets op de kijker af. De Nederlandse cameraman Theo van de Sande concentreert zich op de dieptewerking. Dat komt met name goed tot zijn recht in het laatste kwartier, waar we belanden in een imposant decor dat doet denken aan de expressionistische horrors uit de jaren twintig.
Genoeg pluspunten voor The Hole. Het geheel ziet er - vooral door het 3D-gebruik - fraai uit, het verhaal is onderhoudend opgebouwd, en de jonge acteurs spelen overtuigend. Maar ondanks dat blijft de film een conventionele en redelijk voorspelbare film.
