Headhunter Roger Brown is 1.68 meter en heeft duidelijk last van een Napoleoncomplex. Samen met zijn aantrekkelijke vrouw Diana, die ruim een kop groter is, leeft hij in weelde. Om dit allemaal te kunnen bekostigen, is Roger in zijn vrije tijd kunstrover. Als headhunter kan Roger kandidaten vragen naar hun levensstijl en eventuele kostbare schilderijen. Zo weet hij precies waar en wanneer hij zijn bijverdiensten kan ophalen. Maar dan wordt hij door Diana voorgesteld aan Clas Greve. Clas lijkt niet alleen de perfecte kandidaat voor een van zijn opdrachtgevers, maar is ook in het bezit van een kostbaar Rubensschilderij, dat Roger in één klap miljoenen zal opleveren. Met die klapper in het vooruitzicht doopt Roger Clas om tot zijn volgende project. Jammer alleen voor Roger dat niets is wat het lijkt.
De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Noorse thrillerschrijver Jo Nesbø. Zijn boeken worden over de hele wereld gelezen en gaan meestal over de aan drank verslaafde politiecommissaris Harry Hole. In 2013 brengt niemand minder dan Martin Scorsese Nesbøs boek The Snowman naar het witte doek.
Headhunters is de eerste thriller buiten de Harry Hole-serie en mag met recht een bloedstollende thriller worden genoemd. Het bloed vloeit rijkelijk en de stunts doen niet onder voor die van een goede actiefilm. Maar het briljante aan Headhunters is dat het niet alleen een bloedstollende thriller is. Er zit een flinterdun humoristisch laagje over de film dat precies dik genoeg is om af en toe te moeten lachen om wel heel bizarre situaties, zonder daarmee afbreuk te doen aan de serieusheid en de spanning van het verhaal.
Aksel Hennie weet deze verhouding subliem te vertolken en de expressie in zijn gezicht is meesterlijk. Hij zorgt dat de film niet vervalt in een Mr. Bean-achtige komische toestand. Zelfs een scène met stront blijft dankzij zijn acteerwerk ijzingwekkend. Daarnaast lijkt het Napoleoncomplex Aksel als gegoten te zitten. Dat kleine mannetje met die grote mond doet voor niemand onder en is zeker de best man for the job. Ook Nikolaj Coster-Waldau, bekend van de Amerikaanse hitserie Game of Thrones, zet als bad guy een goede prestatie neer. Net als Synnøve Macody Lund, die in deze film debuteert. Dat ze nog nooit eerder heeft geacteerd valt totaal niet op en Synnøve maakt van Diana Brown een geloofwaardig en onvoorspelbaar personage.
Wie aan het begin van de film de indruk krijgt het verhaal te kunnen voorspellen en overgeleverd te zijn aan een Noorse variant op Entrapment, wordt blij verrast. De onverwachte wendingen en een geniaal geconstrueerd einde zijn meer dan bevredigend. In combinatie met het uitstekende acteerwerk en de juiste verhouding tussen spanning en humor irriteert het ja, hoor-gehalte geen moment.
