Romantische komedies verlopen vaak volgens bekend recept. Twee tegenpolen ontmoeten elkaar en moeten niets van elkaar hebben. Ze worden gedwongen met elkaar om te gaan en zo groeien ze steeds meer naar elkaar toe. Na anderhalf uur om elkaar heen draaien en obstakels overwinnen eindigen ze dan eindelijk in elkaars armen. Heel romantisch allemaal, maar het is maar zelden dat kijkers die eerlijk tegen zichzelf zijn niet achteraf zullen toegeven: deze relatie zal nog geen jaar standhouden. Hier begint I Give It a Year. Bij het huwelijk van Josh en Nat, als alle obstakels en strubbelingen van de eerste contacten overwonnen lijken. In deze periode, waarvan de meeste romantische komedies beweren dat het nu eind goed al goed is, loopt het verliefde stelletje in I Give It a Year nog tegen heel wat problemen aan.
Nat en Josh passen misschien niet perfect bij elkaar, maar ze zijn verliefd en willen samen een leven opbouwen. Hun vrienden hebben er minder vertrouwen in, maar de bruiloft is prachtig en liefde overwint toch altijd alles? Kort na het huwelijk blijkt de roze wolk waar het jonge koppel op zit toch minder roze dan verwacht. Kleine irritaties worden steeds groter en een meningsverschil loopt steeds vaker uit op serieuze ruzie. Als de oude vriendin van Josh terug komt in zijn leven en Nat een extreem aantrekkelijke klant op haar werk krijgt, begint iedereen te twijfelen of er bij het altaar wel de juiste keus is gemaakt.
Nat en Josh zijn geen perfect koppel. Nat kan een oppervlakkige humorloze carrièretijger zijn, Josh is maar al te vaak een ongevoelige onvolwassen sukkel. Dat botst en stuurt het koppel al snel in de armen van een huwelijkstherapeut. Wat de twee ooit in elkaar gezien hebben, maakt de film helaas nergens goed duidelijk. Dit maakt het wel heel makkelijk voor de film om beide personages richting hun nieuwe liefde te sturen. De film omzeilt hiermee laf een lastig dilemma. Kijkers kunnen zonder schuldgevoel uitzien naar het moment dat het huwelijk van Nat en Josh barst, maar de angel is hiermee wel uit het verhaal. I Give It a Year doet alsof het een anti-romkom is, maar volgt uiteindelijk alle regels van de romkom.
I Give It a Year heeft goed gekeken naar de komedies van Richard Curtis (Notting Hill, Love Actually) en Judd Apatow (The 40 Year Old Virgin, Knocked Up). Van Curtis leent de film romantische clichés als de Amerikaanse love interest, van Apatow de grove en politiek incorrecte humor. Dit laatste vertrouwt I Give It a Year voornamelijk toe aan over de top randfiguren. Zo blijft de huwelijkstherapeut van Nat en Josh maar telefonisch ruziën met haar man en kan de beste vriend van Josh niets anders dan misplaatste seksgrappen maken.
Echte personages worden deze bijfiguren echter nooit. Al is dat eigenlijk alleen jammer bij de zus van Nat en haar man, die elkaar constant uitschelden maar toch echt van elkaar houden. Hun huwelijk had de discussie over waarom en hoe mensen het leven met elkaar delen, kunnen verdiepen, maar Nat en Josh komen hierin niet echt verder dan dat ze uit elkaar willen omdat Josh de vuilniszakken vergeet buiten te zetten en Nat teksten van popmuziek niet kan onthouden.
Er valt gelukkig veel te lachen in I Give It a Year en het lukt de film op onverwachte momenten romantisch uit de hoek te komen. Die twee worden even vaak ook zeer succesvol gecombineerd, zoals in de briljante scène waarin Guy het hart van Nat probeert te winnen met hulp van een duif. Als romkom is de film dus zeker een succes, maar was de film niet juist bedoeld als commentaar op romkoms? Hoe lang zullen de relaties het uithouden? Langer dan een jaar? Daar zullen weinig kijkers hun handen voor in het vuur durven steken.
