Luc Besson dankte twintig jaar geleden zijn internationale doorbraak aan een film over een Franse huurmoordenaar in New York, maar draait tegenwoordig de rollen graag om door Amerikanen zijn thuisstad Parijs onveilig te laten maken. Deze gewoonte werd gestart met het energieke Taken, dat Liam Neeson op vijfenvijftigjarige leeftijd lanceerde als actieheld, om vervolgens twee jaar later niet bepaald dunnetjes te worden overgedaan door From Paris with Love met een volkomen over de top gaande John Travolta. In beide films was de hoofdrol weggelegd voor een in het verleden (Neeson) of heden (Travolta) voor de CIA actieve Amerikaanse vijftiger die er niet voor terugdeinsde zijn door de jaren heen verzamelde vaardigheden veelvuldig toe te passen. In 3 Days to Kill is deze rol voor Kevin Costner, die gelukkig iets subtieler te werk gaat dan zijn generatiegenoten.
Eerlijk is eerlijk: de door Luc Besson geschreven en geproduceerde (doch niet geregisseerde) actiefilms over (ex-)CIA-agenten in Parijs hebben weinig van doen met de realiteit. De CIA is in Bessons producties geen geheimzinnige inlichtingendienst zoals geportretteerd in de boeken van Tom Clancy en John Le Carré, maar meer een organisatie van superagenten met een mentaliteit van eerst schieten en dan vragen stellen. 3 Days to Kill doet weinig om deze schijnwerkelijkheid te doorbreken: in Bessons zwart-witte wereld hebben de schurken nog namen als de Albino en is een CIA-contactpersoon een bloedmooie femme fatale die in haar vrije tijd aanrommelt in een stripclub. Gelukkig heeft de hoofdpersoon nu eens wat meer menselijke trekjes.
Deze door Costner gespeelde Ethan Renner blijkt een tumor te hebben die binnen enkele maanden zijn leven zal beëindigen. Om van de resterende tijd nog wat te maken, verhuist de CIA-agent na zijn ontslag naar (jawel) Parijs om de banden aan te halen met zijn hier woonachtige vrouw en tienerdochter. Deze zijn door zijn werk jarenlang vervreemd geraakt (wederom niets nieuws) en beiden zitten aanvankelijk dan ook niet op hem te wachten. Renners eigen appartement blijkt echter te zijn gekraakt door een Afrikaans gezin waar de lokale politie weinig aan kan doen (ook vaste prik in Bessons films), waarna hij zijn nachten wel op de bank in de woonkamer mag doorbrengen. Het vertrouwen van zijn vrouw komt vrij snel terug, dus wanneer zij voor enkele dagen de stad uit moet, laat ze vader en dochter samen achter.
De titel is echter dubbelzinnig op te vatten. Renner dient niet alleen drie dagen met zijn dochter door te brengen, maar in diezelfde periode ook enkele schurken om te leggen. De CIA beschikt namelijk over een experimenteel medicijn dat zijn leven kan redden, maar wil hier wel een tegenprestatie voor terug. Ogenschijnlijk een ietwat curieuze vorm van afpersing, maar de verklaring getuigt van een heel aardig inzicht in de werkwijzen van de CIA: het medicijn is duur en Renner nu eenmaal niet de meest waardevolle huurmoordenaar waarover de organisatie beschikt. Hij is prima te vervangen dus hebben zijn leidinggevenden er geen problemen mee hem te laten sterven. Totdat blijkt dat hij toch enige waardevolle kennis heeft.
Renner dient een balans te vinden tussen zijn gevaarlijke opdracht en het vaderschap dat hij de voorbije tien jaar heeft laten liggen. Dat leidt geregeld tot geestige situaties, maar gelukkig raken de twee verhaallijnen nooit te veel met elkaar verstrengeld. Omdat Renners dochter niet betrokken raakt in zijn opruimpraktijken, zijn de scènes die de twee delen altijd eerlijk van opzet. Hier zien we geen doorgewinterde professional die zijn dochter voor zich terugwint dankzij zijn dodelijke vaardigheden, maar een vooral goedbedoelende vader die zich ervan bewust is dat zijn werk hem zijn gezin heeft gekost. Hij realiseert zich dat hij het nodige heeft goed te maken, maar treft zijn dochter jammer genoeg net op de leeftijd waarop haar puberale desinteresse voorschrijft dat ze hem daarvoor nauwelijks de kans zal geven. Renners goede bedoelingen komen voor zijn dochter een goede tien jaar te laat.
3 Days to Kill werkt de vader-dochterrelatie een stuk genuanceerder uit dan het thematisch vergelijkbare Taken, maar helaas wordt de materie ook hier iets te vaak te grabbel gegooid aan de 'daddy knows best'-mentaliteit die het Liam Neeson-vehikel typeerde. Zo wordt op zeker moment aangestuurd op een stevige botsing tussen vader en dochter als zij zonder zijn toestemming naar een discotheek is gevlucht. Maar wanneer Renner haar daar als boze ouder komt weghalen, treft hij haar juist in een situatie waarin hij als haar reddende engel mag fungeren. Wat een stevige confrontatie tussen de twee zou moeten zijn, resulteert daardoor in een flauwe reddingsactie.
Zoals Taken en From Paris with Love overeind werden gehouden door de hoofdrollen van respectievelijk Liam Neeson en John Travolta, steunt 3 Days to Kill vooral op de kwaliteiten van Kevin Costner. Diens onderkoelde wijze van acteren blijkt als CIA-huurmoordenaar met tegenzin namelijk prima te werken op zijn leeftijd. Voor de ooit groots onthaalde maar inmiddels alweer bijna in de vergetelheid geraakte actieregisseur McG geldt hetzelfde: zolang hij zich niet te veel hoeft te schikken naar franchiseregels of de wensen van Hollywood, blijkt hij tot een hoop moois in staat. Want waar zijn eerdere werk getypeerd werd door overdaad, pakt hij hier uit met een vrij spectaculaire autoachtervolging die opvalt door zijn soberheid: niet te lang, duidelijk gefilmd en bijna geheel zonder muziek. 3 Days to Kill biedt weinig nieuws in het genre en raffelt de zaken in het slotstuk nogal af, maar bevat voldoende om dat te compenseren.
