'Mothers' Instinct': meeslepende thriller laat zien hoe ver de liefde van een moeder kan gaan.
Recensie

'Mothers' Instinct': meeslepende thriller laat zien hoe ver de liefde van een moeder kan gaan. (2024)

The American Dream verandert snel in The American Nightmare in deze spannende thriller.

in Recensies
Leestijd: 2 min 41 sec
Update:
Regie: Benoît Delhomme | Scenario: Barbara Abel, Sarah Conradt | Cast: Jessica Chastain (Alice), Anne Hathaway (Céline), Eamon Patrick O'Connell (Theo), Andre Danielsen Lie (Simon), Josh Charles (Damian), e.a. | Speelduur: 94 minuten | Jaar: 2024

Alice en Céline zijn naast buren ook huismoeders en beste vriendinnen. Zij leven het perfecte gezinsleven van een familie in de jaren zestig. Getrouwd met succesvolle mannen en moeder van gelukkige zoontjes die ook nog eens beste vrienden zijn. Hun mierzoete leven krijgt een bittere nasmaak wanneer het zoontje van Céline komt te overlijden door een val van een balkon. Alice en Céline waren thuis, maar kwamen te laat. De rouw en het schuldgevoel zijn teveel voor Céline en ze trekt steeds meer op met Theo, het zoontje van Alice.

De beknellende sfeer die overal doorheen sijpelt is enorm goed gedaan. De rouw is voelbaar bij alle personages en raakt diep. De geweldige acteerprestaties zetten dit gevoel kracht bij. Vooral Jessica Chastain zet een gelaagde rol neer waarin rouw, angst en schuldgevoel naadloos in elkaar overgaan. Eamon Patrick O'Connell, als kindacteur, doet het bijzonder goed als Theo die maar moeilijk kan omgaan met het verlies van zijn vriend. Alleen Anne Hathaway schiet soms iets te ver door waardoor sommige scènes wat overdreven zijn.

Extra benauwend is de continue vraag waar het verhaal naartoe gaat en of de verschillende vermoedens van de huisvrouwen kloppen. Al snel neemt de rouw van Céline meerdere vreemde wendingen aan waarbij Alice - en met haar de kijker - vaak op het verkeerde been wordt gezet. Ook bij Alice is soms de vraag of ze ze allemaal wel op een rijtje heeft. Zo is het een continu spel van verwachtingen.

De makers hebben duidelijk inspiratie opgedaan bij het oeuvre van Hitchcock. Het leentjebuur pakt meestal goed uit en op die momenten kunnen de spanning en sfeer tippen aan die van een film van de meester. Op andere momenten is het allemaal net wat te overtrokken om serieus te kunnen nemen. Een ingetogen aanpak was dan op zijn plek geweest.

Mothers' Instinct kent een keerpunt in het verhaal waarna alles in een stroomversnelling raakt. Dit komt zo plots en het tempo is daarna zo anders dat het stoort. Ook het einde van de film is een overdreven escalatie op het voorgaande. Dit is een strop voor de zorgvuldig opgebouwde sfeer.

Meerdere elementen van de achtergrondverhalen van de personages passeren kort de revue, maar blijven later onbesproken. De film kaart aan dat Alice een journalist was, nu de hele dag thuis zit als moeder, maar eigenlijk graag weer aan de slag wil, maar verder verdieping blijft uit. Het had een interessante extra lading kunnen zijn die leuk had kunnen samenspelen met de psyche van Alice. Nu resteert vooral de vraag waarom dit element erin zit.

Toch zet Mothers' Instinct een overtuigend en spannend verhaal neer. Het setontwerp en de kostuums zijn heerlijk sixties en sfeervol. De heftige thema's van rouw en schuldgevoel zijn verpakt op een manier dat de kijker op het puntje van de stoel zit. Helaas ontbreekt een mooie afsprong en is het einde ietwat overdreven. Toch is het de moeite waard om een bezoekje te brengen aan deze Amerikaanse buitenwijk vol strakke gazons.