![Voleuses [Netflix]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/0lmf182dmnyn_hero.jpg)
Voleuses betekent dieven. Carole en Alex zijn niet alleen partners in crime, maar ook hartsvriendinnen. De specialiteit van dit duo is kunstroof en ontvreemding van andere waardevolle spulletjes. Inmiddels hebben ze genoeg cash om zich terug te trekken in een huisje op de prairie, maar hun opdrachtgever, Peetmoeder, steekt daar een stokje voor. Zij wil dat de vrouwen nog één laatste klus uitvoeren. Klinkt dit bekend?
Voleuses is losjes gebaseerd op het stripboek La Grande Odalisque van de hand van Jérôme Mulot, Florent Ruppert en Bastien Vives. Dit stripboek heeft één vervolg (Olympia), dus wellicht zijn we ook op televisie nog niet van de meesterdieven af. En dat is geen straf, want Voleuses is een leuke, zij het wat onoriginele actiekomedie.
Het plot van Voleuses is bekende kost. Gooi een stel mooie vrouwen, wat automatische wapens, een duur schilderij en een schattig zoogdier in de blender et voilà: twee uur popcornvermaak! Wat Voleuses net boven het maaiveld uit doet steken zijn de Franse humor (het bestaat) en de klasbakken van acteurs. De meeste tenminste. In Nederland zou een dergelijke film worden gemaakt met Angela Schijf en Halina Reijn in de hoofdrollen, maar Voleuses trakteert ons op Isabelle Adjani, Adèle Exarchopoulos en natuurlijk de zeer charismatische Mélanie Laurent.
Laurent, die de film ook regisseerde, is bij het grote publiek vooral bekend als de wraakzuchtige Shosanna uit Inglourious Basterds, de jonge Française met het leuke wipneusje. Inmiddels is ze veertig en ze is in de tussentijd een nóg beter acteur geworden. In Voleuses speelt ze met flair zowel de opgewekte als de ernstige kant van een dief, die offers moet brengen om de rust te krijgen waar ze zo naar verlangt.
Laurents chemie met Adèle Exarchopoulos is uitstekend. Carole en Alex zijn BFFs, zoveel wordt na een paar minuten al duidelijk door woord en gebaar. Het samenspel van Laurent en Exarchopoulos overtuigt van de innige relatie van hun personages, die de katalysator vormt van de gebeurtenissen. Manon Bresch, die later in de film het team komt versterken als de rookie Sam, valt wat dat betreft uit de toon. Bresch wordt in de scènes waarin de voleuses als drietal optreden duidelijk overschaduwd door haar meer getalenteerde medespelers.
Laurent regisseerde inmiddels zeven films (onder andere Galveston en Le Bal des Folles, beide te zien op Amazon Prime Video), maar Voleuses is haar entree in het actiekomediegenre. Voor de actiecomponent heeft ze lekker afgekeken bij vakgenoten als Paul Greengrass, Robert Rodriguez en Quentin Tarantino. Daar is niets mis mee en het levert leuke gevechten op, al is de openingsscène wel erg schokkerig en hysterisch geknipt. Daarna wordt het allemaal beter te volgen.
De komedie is het sterkste aspect van Voleuses. Het heeft dat 'je ne sais quoi' wat Franse films eigen is. De personages zijn in voortdurende dialoog met elkaar (ook tijdens de levensgevaarlijke missies) en de gespreksonderwerpen beslaan het hele spectrum van menselijke interesses. Voormalige en toekomstige liefdes passeren de revue, maar ook een observatie over Pokémon of de aantrekkingskracht van groene sauzen wordt niet geschuwd. Het gekeuvel en gekibbel tussen Carole, Alex en de andere personages vormt het hart van de film.
Mocht het nog niet duidelijk zijn, in de wereld van Voleuses maken de vrouwen de dienst uit. Mannen zijn kanonnenvoer, lachwekkende sukkels of simpelweg overbodig. Het trio heldinnen dat centraal staat doet natuurlijk denken aan Charlie's Angels (zij het aan de andere kant van de wet opererend), maar de boodschap van 'female empowerment' voelt je hier toch minder door de strot geduwd dan in die titel, met name de laatste versie (2019) daarvan. Dat is te danken aan de humor en de kwetsbaarheid van de protagonisten. De Voleuses stelen een deel van je hart.
Voleuses is te zien bij Netflix.
