Het is de warmste zomer ooit in Berlijn in 2018. Nora en haar zus Jule hebben alleen een moeder, maar zij is bijna altijd weg. De zussen kunnen dus alles doen wat ze willen. Als een vriend van Jule tijdens een spelletje Nora's hand breekt, betekent dat dat ze niet meekan op een schoolreisje en bij haar oudere zus in de klas komt. Op zoek naar nieuwe vrienden die meer met haar gemeen hebben dan haar zus loopt ze Romy tegen het lijf. Al snel wordt het Nora duidelijk dat ze meer voelt dan alleen vriendschap.
Er zijn veel coming-of-agefilms, van het bijzondere over twaalf jaar verspreid gefilmde Boyhood tot de moderne klassieker Lady Bird. Ondertussen beginnen meer coming-out-gerelateerde verhalen hun weg te vinden naar het witte doek. Het gaat steeds minder om verhalen waarin de coming-out centraal staat, zoals bij Love, Simon. Langzaam vindt een verschuiving plaats naar films waarin queerness nog steeds van betekenis is voor de vorming van de identiteit van personages, maar ook helder is dat er zoveel meer meespeelt.
Kokon bevat worstelingen die tieners vaak hebben: erbij willen horen en onzeker zijn over wie je bent. De positieve ontwikkeling van Nora is opvallend en onderscheidend. Zonder bedrukkend te zijn, zoekt Nora haar weg en stelt ze vragen over haar seksualiteit. Daarbij laat ze zich niet uit het veld slaan door giftige stereotypen over vrouwelijkheid. Ze mag dan wel verliefd worden, maar Kokon maakt duidelijk dat het erom gaat wat je daarmee doet. Relaties kunnen zelfvertrouwen geven zonder zaligmakend te zijn. Het is Nora zelf die uiteindelijk de regie heeft.
Nora's volwassenwording gaat gepaard met het ontpoppen van de rupsen die ze als huisdieren heeft. Een beetje afgezaagd, maar tegelijkertijd overtuigend uitgewerkt. Nora geeft namelijk echt om de dieren en gebruikt de metafoor van de vlinder bij een opdracht voor school. Waar dit soort dingen er normaal met de haren bijgesleept worden, integreert Kokon dit motief op natuurlijke wijze in het verhaal.
Kokon is een empathische film waardoor menige (queer) tiener zich minder eenzaam zal voelen. Ook aan de vormgeving is aandacht besteed. De wereld van Nora baadt in een warm, gouden licht en weet naast een fijn gevoel ook goed de eindeloosheid van een hete zomer te vangen. De mogelijkheden van de lange dagen en van Nora's toekomst zijn voelbaar. De veranderende beeldverhouding van de film visualiseert de ademruimte die Nora gaandeweg voor zichzelf creëert door te vertrouwen op wie ze is.
Na het zien van Nora's coming-of-age zal niet ineens je hele wereldbeeld veranderen, maar de warme zonnestralen kunnen nog even nazinderen. Ook als je zelf geen tiener meer bent, weet de film alsnog het gevoel op te roepen dat je vroegere tiener-zelf gekoesterd mag worden.
