Faraz Shariat geeft met zijn verhaal een inkijkje in het leven van de Iraans-Duitse Parvis. De serieuze thema's - racisme, vluchteling zijn, worstelen met je seksualiteit - staan tegenover de bubblegumesthetiek met vrolijke kleuren en veel licht. De stijl van deze debuutfilm zou niet misstaan op Instagram, maar Futur Drei weet ook een oprecht verhaal over te brengen.
De kijker ontmoet Parvis wanneer hij bezig is het perfecte plaatje te creëren voor gay-datingapp Grindr. Met zijn kledingstijl zou hij best een influencer kunnen zijn, maar net zoals bij influencers is zijn leven uiteraard niet zo mooi als hij het voorspiegelt. Hij is zojuist veroordeeld omdat hij alcohol gestolen heeft en in een opvangcentrum voor asielzoekers zijn werkstraf moet uitvoeren. Daar ontmoet hij Amon en Banafshe, twee Iraanse vluchtelingen.
Shariat laat zien hoe Parvis op alledaagse basis tegen racisme aanloopt en daar ook mee geconfronteerd wordt in het datingcircuit. 'Kleine' dingen zoals dates die hem een 'Ausländer' noemen en niet gewoon als mens zien laat Parvis zich niet zomaar aanleunen. Ondanks zijn goede comebacks is duidelijk dat dit soort gedrag een emotionele tol eist.
De combinatie van ongezonde schoonheidsidealen binnen de gay-community gemixt met het casual racisme, zorgt ervoor dat Parvis zich continu anders voor probeert te doen dan hij is. Op zoek naar een connectie belichaamt hij een toxisch ideaalbeeld. De filmstijl die helemaal inhaakt op de socialmedia-esthetiek en de montage die doet denken aan de manier waarop videoclips in elkaar steken, sluiten dan ook aan bij de wereld waarin Parvis (denkt) te leven.
Het nadeel is dat de stijl soms wat afdoet aan de diepgang van de film. Hoewel deze duidelijk oprecht is en de impact van micro-agressie weet over te brengen, is alles bij elkaar opgeteld soms wat veel. Hetzelfde geldt voor de keuze om niet alleen op Parvis te focussen. Als hij Amon en Banafshe beter leert kennen, probeert Futur Drei ook hun achtergrond uitgebreider te schetsen.
Waar Parvis' ouders geen enkele moeite hebben met de seksualiteit van hun zoon, worstelt Amon met wat zijn familie en omgeving zouden denken. Hij loopt tegen conflicterende gevoelens aan als hij verliefd wordt op Parvis. Zijn zus heeft haar eigen problemen en probeert ook iemand te vinden om verliefd op te worden. Hoewel de verschillende perspectieven elk hun interessante kenmerken hebben, blijft alles erg veel aan de oppervlakte.
Daarom blinkt Futur Drei vooral uit in de kleine scènes. Bijvoorbeeld als Parvis met zijn moeder praat, waarin de verfrissende warmte en ouderliefde centraal staan. Daarnaast zijn er geweldige scènes waarin Parvis, Amon en Banafshe opgaan in het moment, bijvoorbeeld als ze samen door de stad dwalen. De mooie stijl weet precies de juiste uitgelatenheid vast te leggen, maar schrijnend is het wel omdat Amon en Banafshe niet weten of ze mogen blijven. De gedeelde Iraanse afkomst blijkt dan weliswaar een band te scheppen, maar door de verschillende posities in de Duitse samenleving tegelijkertijd een breekpunt te zijn.
