Regie: Charles Kinnane, Daniel Kinnane | Scenario: Chris Titone, Keith Blum | Cast: Kevin James (Sean Payton), Taylor Lautner (Troy Lambert), Rob Schneider (Jamie), Jackie Sandler (Beth), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2022

Sportverhalen lenen zich bijzonder goed voor feelgoodfilms. Het overduidelijke doel is winnen en dat stemt blij. En zelfs als dat niet lukt, is er nog genoeg te winnen in de lessen die het verliezen met zich meebrengt. Niet zelden kan een waargebeurd sportverhaal een-op-een worden omgezet naar een emotioneel filmscript, vol wijze lessen over doorzettingsvermogen en teamgevoel. Hoe anders is dat bij Home Team, waarbij het voor footballcoach Sean Payton maar goed is dat de werkelijkheid er heel anders uitziet dan deze kolderieke komedie.

Wanneer deze nationale sportbekendheid - in 2009 won de echte Sean Payton als coach de Super Bowl - wordt geschorst voor zijn betrokkenheid bij een schandaal, komt zijn secretaresse dit slechte nieuws aankondigen. Voor wie zich ondanks de aanwezigheid van komedianten Kevin James en Rob Schneider nog op het verkeerde been liet zetten door de openingszin 'based on a true story', maakt deze karikatuur van een secretaresse aan alle twijfel rond de toon van de film een einde. Een ploeg die zulk ongeschikt personeel toelaat op een sportcomplex, heeft absoluut geen prijzenkast nodig.

Payton heeft na zijn schorsing ineens alle tijd van de wereld en vindt zichzelf vervolgens naast zijn ex-vrouw terug als toeschouwer bij een amateurwedstrijd. Hoewel het een footballwedstrijd van zijn zoon is, heeft het gemis van de sport hem meer naar die tribunes gedreven dan het gemis van zijn eigen kroost. Hier ontmoet hij de stiefvader van zijn zoon, de volgende karikatuur, zelfs pas voor het eerst. Het elftal vol tienerjongens bakt er niks van. Wanneer Payton zich gaat bemoeien met het talentloze team blijkt uiteraard dat hij minstens zoveel van de jongens kan leren als andersom.

Dit flinterdunne verhaal wordt af en toe onderbroken door vermakelijke lolligheid, al is het aantal karikaturen opmerkelijk. Eigenlijk iedere bijrol van een volwassene is overdreven uitgewerkt en helaas maar zelden echt grappig. Of het nou de zweverige stiefvader is, de ongemanierde hotelklerk of de drankverslaafde assistent-coach, de humor wordt er tot op de naad uitgewrongen, in de hoop dat de som der lollige delen de film de moeite waard zou maken.

De onnodige aaneenschakeling van clowns is af en toe nog grappig, maar wanneer het hele team iets verkeerds eet, zakt de film compleet onaangekondigd door een puberale ondergrens. Niet alleen moet de daardoor veroorzaakte uitbraak van projectielkots een bron van veronderstelde maar overduidelijk afwezige hilariteit zijn, het heeft zelfs invloed op het wedstrijdverloop en daarmee op het plot. Een onbegrijpelijke miskleun in een film die verder in zijn voorspelbaarheid vooral lollig en luchtig is. Het is te hopen voor Sean Payton en de herstelde band met zijn zoon dat het echte noodgedwongen tussenjaar in niets leek op Home Team.

Home Team is te zien bij Netflix.