Een ouderwets moordmysterie van Agatha Christie-achtige allure. Dat is wat filmmaker Rian Johnson voorstond toen hij het verhaal en de regie voor Knives Out op zich nam. De regisseur van Brick en The Last Jedi heeft alle standaardelementen van het genre in deze klassieke whodunit gepropt: een immens landhuis, een rijke familie vol intriges, enkel markante personages en natuurlijk de moord van een gezaghebbend man. Zoals een personage gevat opmerkt lijkt het wel een levensecht spelletje Cluedo. Dus: wie heeft Harlan Thrombley met het mes vermoord in de studiekamer?
Succesvol thrillerauteur en multimiljonair Thrombley had voor zijn dood nu juist de familie bij elkaar geroepen om de banden weer wat aan te halen. Want het is haat en nijd binnen de familiegelederen. En met al die ruzies en complotten komen ook gelijk de motieven bovendrijven. Zijn schoondochter drukte geld achterover vanwege de studiekosten van kleindochter Megan die ze dubbel cashte. Schoonzoon Richard ging met medeweten van Thrombley vreemd. Een kleinzoon (die nota bene de voornaam Ransom heeft) werd op zijn beurt onterfd en Thrombleys jongste zoon uit het bedrijf gewerkt. En dan is er nog de Zuid-Amerikaanse verpleegster die misschien wel met medicatie heeft geknoeid.
Eén voor één werkt Johnson de verdachten af. Hij doet dit met een serie ondervragingen met een wel heel bijzondere toeschouwer. Privédetective Benoit Blanc, een fantastisch smeuïge rol van Daniel Craig die door zijn zuidelijke Amerikaanse accent nog het meest klinkt als de broer van Francis Underwood, heeft zijn sporen ruimschoots verdiend in een aantal geruchtmakende zaken. Hij wordt aanvankelijk alleen ingezet als observator, maar maakt steeds op irritante wijze met een druk op een pianotoets zijn aanwezigheid aan de potentiële verdachten kenbaar. Het duurt niet lang of Blanc neemt het moordonderzoek volledig over, al laat hij de rechercheur in de waan dat het niet zo is.
Knives Out is schatplichtig aan het genre dat Christie groot maakte en is dan ook een hommage aan het werk van de uiterst productieve Britse thrillerauteur. Er zijn onderzoeken die uitwezen dat Christie haar plots en zinnen zo opbouwde dat je onmogelijk kunt stoppen met lezen. Deze hypnotiserende werking heeft de thriller van Johnson weliswaar niet, maar hij zit wel vol intrigerende personages die allemaal zo hun redenen hebben om de pater familias uit de weg te ruimen. Zoals het hoort. Het helpt bovendien enorm dat naast Craig bekende koppen als die van Jamie Lee Curtis, Don Johnson, Chris Evans, Michael Shannon, Christopher Plummer en Toni Collette hun opwachting maken.
Het plezier spat ervan af. Dat het nog best een klus is om een moordmysterie in de geest van Christie op te tuigen, bewees de recente Netflix-productie Murder Mystery onlangs nog. Daar deden de makers al het denkbare fout. Johnson giet er een hedendaags sausje over, slaagt hier ruimschoots in, maar verliest zich uiteindelijk wel wat in overdreven gekunstelde ontknopingen en lezingen van de verdachten. Dat een misdaadverhaal nu juist floreert bij een eenvoudig plot bewijst de populariteit van The Mousetrap wel, dat al bijna zeventig jaar op West End speelt. Waar het in complexiteit soms uit de bocht vliegt - met name richting ontknoping - wint het weer aan geweldige oneliners en de schmierende vertolking van Craig die het midden houdt tussen (gespeelde) onverschilligheid en hoogmoedige arrogantie.
Toch is Knives Out, met zijn schitterende decors en camerawerk boven alles een hommage aan het klassiek moordgenre, waarbij niets en niemand is wat het lijkt. Het is een heerlijke puzzel en daarmee een ontsnapping aan de alledaagse sleur. De ensemblecast is een genot om naar te kijken, want het moet heerlijk zijn om op te gaan in de dysfunctionele familiedynamiek op een plaats delict vol geheime hoeken, ruimtes en deurtjes.
