De consensus is dat Annabelle: Creation beter is dan Annabelle, de spin-off van The Conjuring uit 2014. Dat maakt Annabelle: Creation echter nog geen goede horrorfilm. Het script lijkt vaak herschreven door verschillende mensen (zowel regisseur als scriptschrijver werd tijdens de productie vervangen) en hoewel David F. Sandberg als regisseur een verbetering is ten opzichte van John R. Leonetti haalt hij het bij lange na niet bij James Wans The Conjuring-films.
Waar de The Conjuring en het vervolg opvallen door hun sfeervolle regie, mooie camerawerk, goede spanningsopbouw en degelijke scenario's, scoort Annabelle: Creation op al die vlakken een stuk lager. Daarmee is hij niet alleen binnen de filmreeks een teleurstelling, maar ook een tegenvaller ten opzichte van David F. Sandbergs vorige film Lights Out. Zoals zo veel (moderne) horrorfilms leunt Annabelle: Creation op goedkope schrikeffecten die smoren in hun voorspelbaarheid. Scène na scène is het wachten op het harde geluid en de 'plotselinge' verschijning van iets in beeld. Met zo'n gebrek aan opbouw is het onmogelijk om op te gaan in het moment.
Het heeft te maken met de doorsnee manier van filmen en met het rammelende script. Het wordt niet duidelijk wat de krachten en beperkingen zijn van de vijandige demon, die een groep jonge vrouwen teistert. Het ene moment kan deze een jarenlang gesloten kamerdeur van het slot halen, openen en dichtgooien om iemand binnen te lokken, maar in dezelfde scène kan het wezen niet een kastdeur openmaken. Dit wordt een probleem zodra in latere scènes op het ene moment een deur gewoon kan worden opengegooid, maar als het uitkomt voor het script vormt een gesloten deur een barrière waar de demon niet doorheen komt. Het bonken tegen die deur moet dan eng zijn, maar roept vooral de vraag op waarom de demon nu opeens machteloos is.
Horrorfilms moet je natuurlijk met een korreltje zout nemen, maar enige interne logica is essentieel. Als die klopt, is het makkelijk opgaan in een verhaal over een pop die bezeten is door een demon. Maar als de logica ver te zoeken is, ebt de spanning razendsnel weg. In Annabelle: Creation blijven zodoende weinig enge momenten over. Het engste moment zat niet eens in de film: de filmmaatschappij had als grap de pop uit de films op de eerste rij gezet, met het hoofd naar de entree. Bij binnenkomst is het eerste wat je ziet de zielloze staar van die pop. Dat is pas schrikken.
New Line Cinema is de producent van Annabelle: Creation. De studio staat tegenwoordig vooral bekend vanwege de Lord of the Rings-trilogie, maar in de jaren tachtig en negentig was het succes vooral gebouwd op het uitmelken van succesvolle horrorfilms door steeds minder interessante vervolgen uit te brengen. Annabelle: Creation past als de vierde film in het universum van The Conjuring helaas perfect in die traditie.
