Zet de creatieve breinen van Seth Rogen, Evan Goldberg en Jonah Hill in een kamer met een voorraad wiet en voor je het weet rolt er een nieuw potentieel hilarisch concept voor een nieuwe komedie naar buiten. Op de desbetreffende avond waarop het idee voor Sausage Party kwam te ontstaan, moeten er toch wel heel wat jointjes rond zijn gegaan om de creativiteit van de grappenmakers te stimuleren: "Wat als we een animatiefilm zouden maken over pratende worstjes die moeten vluchten voor ze worden opgegeten?" Nadat de film jarenlang te boek stond als een supergeheim project er rees zelfs een vermoeden dat het om een hoax zou gaan is Sausage Party er dan echt. Het heeft misschien verdacht veel weg van een uit de hand gelopen grap, maar wel een verdomd geestige.
Aangezien Sausage Party voornamelijk gezien kan worden als een ondeugende knipoog richting Pixar, is het niet verwonderlijk dat het uitgangspunt zijn inspiratie haalt uit een geliefd concept van Disneys populaire animatiestudio. Namelijk het bij elkaar fantaseren van een geheim leven van de objecten om ons heen. Denk bijvoorbeeld aan het speelgoed in Toy Story of de verschillende emoties in Inside Out, die hun bestaan heimelijk in dienst stellen van de mens.
Hetzelfde geldt voor de olijke levensmiddelen in de Shopwell-supermarkt. Het eten begint elke dag met een zingend eerbetoon aan de winkelende goden, en doet hun best er zo aantrekkelijk mogelijk uit te zien om uitverkoren te worden en meegenomen te worden naar het grote hiernamaals. Dat het grote hiernamaals voor hen een stuk minder rooskleurige afloop heeft dan de supermarktproducten geloven, is hen nog niet helemaal doorgedrongen. Worstje Frank en broodje Brenda hebben het geluk buiten het karretje te vallen voor de klant de kassa is gepasseerd, maar besluiten de rest van de boodschappen te redden van hun noodlot.
Dat is ook ongeveer waar de vergelijkingen met Pixar ophouden, aangezien Rogen en kornuiten erin geslaagd zijn de meest kindonvriendelijke animatiefilm aller tijden af te leveren. Sausage Party is schaamteloos politiek incorrect tegen zo ongeveer elke bevolkingsgroep die je maar kunt bedenken, zit boordevol met de meest onsubtiele seksgrappen en puilt uit van bijzonder flauwe voedselgerelateerde woord- en beeldgrappen. Net zo lekker fout zijn de uiterst lugubere scène waarin de boodschappen erachter komen wat hen werkelijk te wachten staat en het slotstuk dat als minutenlange food porn omschreven kan worden. Het feit dat de slechterik in het verhaal een vaginale douche is, zegt eigenlijk alles.
Rogen en Goldberg steken een grote middelvinger op naar iedereen die beweert dat animatiefilms alleen familievriendelijk moeten zijn en een verantwoorde boodschap moeten bevatten. Sausage Party is dus vooral niet bedoeld om al te serieus te nemen, ook al bevat de film naast een bijzonder grote hoeveelheid onderbroekenlol toch een vrij treffende allegorie voor religie en het geloven in een leven na de dood, en wordt zelfs het Israëlisch-Palestijns conflict terloops aangestipt. Zo schuilt er stiekem wellicht nog wat meer diepgang in deze R-rated animatiefilm dan je zou verwachten, maar het hoofddoel blijft het publiek vermaken met lekker foute grappen die op het randje zijn. Lekker pretentieloos dus, maar desalniettemin presteert Sausage Party het om misschien wel de leukste en origineelste samenwerking tussen Rogen en Goldberg in jaren te zijn.
