Regie: Lucky Kuswandi| Scenario: Winnie Benjamin, Daud Sumolang en Muhammad Zaidy | Cast: Shenina Cinnamon (Laras) Emir Mahira (David), Caitlin North Lewis (Dilla), e.a. | Speelduur: 118 minuten | Jaar: 2023

In de Indonesische romantische komedie Dear David gaat haar rijkelijke en erotisch getinte fantasie aan de haal met de getalenteerde middelbare scholiere Laras. Ze is smoorverliefd op medescholier en getalenteerd voetballer David, die werkelijk elk excuus aangrijpt om zijn shirt uit te trekken. Dat wordt nog net niet in slow motion gefilmd. Als Laras' aan haar digitale dagboek toevertrouwde fantasieverhalen over David op straat komen te liggen, eist hij van haar een tegenprestatie.

Het gaat er best wild aan toe in het hoofd van de ogenschijnlijk intens brave Laras, die met de openbaring van haar verhalen ook nog eens haar studiebeurs kwijt dreigt te raken. De preutse schoolleiding bestempelt het namelijk als je reinste pornografie. Laras ziet zichzelf als de koningin die David als haar liefdesslaaf behandelt. Filmmaker Lucky Kuswandi geeft de verhalen vorm met felle kleuren en een soft focuslens, die het zinnenprikkelende gehalte alleen maar onderstrepen.

Een groot deel van dit middelbareschooldrama draait om een voor pubers veel te ingewikkelde driehoeksverhouding. David is namelijk smoor op Laras' voormalige bestie Dilla. Als bij hem bekend wordt dat muurbloempje Laras achter de schriftelijke verering van David zit, wil de voetballer dat Laras hem aan Dilla koppelt. Dilla, die om een onverklaarbare reden voortdurend Engels in haar taalgebruik gooit, is zelf ook het slachtoffer van pesterijen door klasgenoten. David lijdt op zijn beurt aan paniekaanvallen, ingegeven door een immense prestatiedrang en het verlies van zijn moeder.

Dit zijn wezenlijke thema's, die echter voortdurend ondergesneeuwd dreigen te raken door kalverliefdes. Daaraan zit overigens wel een behoorlijk volwassen tintje, want de manier waarop Laras en haar leeftijdsgenoten over seks en lust praten past nou niet bepaald bij hun leeftijd. Het is dan wel weer verfrissend dat het nu eens een (jonge)man is die tot lustobject wordt gebombardeerd, maar echt bij de tijd is deze objectivering niet.

De rol van religie blijft daarbij behoorlijk diffuus. In het vooral islamitische Indonesië speelt hier juist de christelijke minderheid een hoofdrol. Zowel Laras als David zijn gelovig, proberen zich voor de kerk in te zetten en worden samen met al hun lusten naar een retraite gestuurd. Dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden, maar de functie van dit religieuze gegeven blijft onduidelijk.

Het moge geen verrassing zijn waar het uiteindelijk op uit zal draaien. De weg er naartoe, die van een door doorgeslagen hormonen gestuurde driehoeksverhouding, is vooral vermoeiend. Dear David is een poging om een moderne draai aan bakvissenliefde te geven, compleet met zelfexploratie, hinten naar masturbatie en de rol van sociale media. Dat het desondanks behoorlijk oubollig overkomt, is met name te wijten aan het oppervlakkige schrijfwerk en de weinig aansprekende personages.

Dear David is te zien bij Netflix.