Tienerkomedies. Komedies over tieners die voor tieners gemaakt zijn, met flauwe grappen erin waarvan de makers denken dat tieners ze leuk vinden. Ze schieten tegenwoordig als paddestoelen uit de grond, zonder al te veel van elkaar te verschillen. In deze films speelt seks bijna altijd een grote rol. De rest van de films wordt opgevuld met poep- en piesgrappen, met af en toe wat extra gore zaken en stereotypes erbij. Maar af en toe ontstijgt er een film aan dit niveau. Flauwheid wordt ingeruild voor scherpheid en rake grappen gaan gepaard met enige intelligentie. De beste voorbeelden hiervan zijn films als Heathers en Election. Hoewel [/i]Mean Girls[/i] het niveau van die films niet haalt, heeft het wel genoeg scherpte om boven de middenmoot uit te stijgen en enigszins inhoudelijk te zijn.
Cady Heron is een 15-jarig meisje wier ouders zoölogen zijn. Zij reisden met hun dochter door Afrika en daar is Cady opgegroeid. Als haar ouders besluiten zich weer te vestigen in de Verenigde Staten, moet Cady voor het eerst naar de middelbare school. Daar blijkt dat de wereld van een Amerikaans tienermeisje heel wat gevaarlijker is dan de Afrikaanse jungle. Aan de top van de sociale hiërarchie in de school staan de Plastics, rijke, perfecte tienermeisjes die mode en trends bepalen. Cady wordt al snel door hen opgenomen, maar zij begrijpt het roddelen over anderen en het achterbakse gedrag jegens andere meisjes wat deze meisjes dagelijks bezighoudt niet. Totdat de leidster van de groep, Regina George, iets heel gemeens doet om Cady dwars te zitten. Cady bedenkt daarop een nog veel gemenere list om Regina terug te pakken, en verandert zo zelf van een onschuldig meisje in een achterbaks, manipulatief kreng. Uiteindelijk komt ze echter weer tot inkeer en komt alles goed.
Het script van de film neemt de oppervlakkige manier van leven van vele Amerikaanse tienermeisjes met succes op de hak en bevat vele rake grappen. Vele individuele scènes werken erg goed, maar het geheel is een beetje onsamenhangend. Het is erg jammer dat in de finale de scherpte, die in de rest van de film heerste, wordt ingeruild voor sentimentaliteit en een voorspelbaar einde. Daardoor levert de film kwaliteit in voor conventionaliteit en springt hij minder ver boven het gemiddelde uit dan mogelijk was geweest.
Wat wel goed gedaan is, is de humor. Scherpe vergelijkingen tussen de middelbare school en de jungle (gemaakt door middel van een voice-over van Lohan), een zeer grappig uit de hoek komende rector en een stuntelende lerares zorgen voor de bulk van de humor, de Plastics nemen de rest voor hun rekening. Zo schreeuwt de zwarte rector vertwijfelt I did not leave the Southside for this!, als hij horden vechtende meisjes in zijn school ziet, heeft Gretchen een zeer uniek idee van feminisme en zorgt een hard rijdende schoolbus ook voor enige hilariteit.
Uiteindelijk blijft Mean Girls een beetje oppervlakkig, maar weet de film wel te amuseren. Het einde mag dan misschien sentimenteel zijn, ondanks dat is het toch goed te verteren. Gelukkig gaat men niet voor de goedkope grollen die men meestal in tienerkomedies aantreft, en blijven de gebruikelijke poep- en piesgrappen achterwege. Wat overblijft is een soms zeer scherpe, soms hilarische en soms rommelige komedie die de meeste bezoekers ondanks alle gemeenheid in de film met een goed gevoel de bioscoop zal doen verlaten.
