Prime
Recensie

Prime (2005)

Een aangename film met Meryl Streep als humoristisch middelpunt.

in Recensies
Leestijd: 3 min 56 sec
Regie: Ben Younger | Cast: Uma Thurman (Rafi Gardet), Meryl Streep (Lisa Metzger), Bryan Greenberg (David Bloomberg), Jon Abrahams (Morris), etc. | Speelduur: 105 minuten

Eigenlijk zou Sandra Bullock de hoofdrol spelen in Prime, maar zij keerde het project al in een vroeg stadium de rug toe. Ze kon het niet eens worden met schrijver/regisseur Ben Younger over belangrijke wijzigingen in het script. Dit soort perikelen in de voorbereiding zijn meestal geen goed teken en willen nog wel een hun weerslag hebben op de kwaliteit van de film. Gelukkig is daar in dit geval niet echt iets van te merken: nog net op tijd wist men Uma Thurman op te snorren om Bullock te vervangen, en de opnames konden volgens schema van start gaan. Het resultaat mag er best zijn: een grappige en romantische film zonder al te veel diepgang

Uma Thurman is Rafi Gardet, een 37-jarige carrièrevrouw en net gescheiden. Ze heeft het daar nog best moeilijk mee, maar gelukkig heeft ze veel steun aan haar therapeute en goede vriendin Dr. Lisa Metzger (Meryl Streep). Thurman - die hier weinig meer heeft van de op wraak beluste killer-chick op zoek naar ene Bill - speelt een zachtmoedige, innemende jonge vrouw die je zonder meer alle geluk in de liefde toewenst. Dr. Lisa moedigt haar dan ook aan om vooral weer te gaan daten. Rafi’s hoofd staat daar eigenlijk nog helemaal niet naar, totdat ze bij toeval de jonge schilder David (een prima rol van Bryan Greenberg) ontmoet. Het klikt bijzonder goed tussen de twee maar er is wel één probleem: David is namelijk een aantal jaartje jonger dan Rafi. Om precies te zijn veertien jaartjes jonger. Lisa verzekert haar dat het leeftijdsverschil er absoluut niet toe doet en vindt dat Rafi nu eindelijk maar weer eens van het leven moet gaan genieten. Als therapeute houdt Lisa er dit soort moderne opvattingen op na, maar als moeder van een joods gezinnetje is ze toch een heel stuk conservatiever en dat botst nog wel eens met de opvattingen van haar zoon. Keer op keer adviseert ze hem om toch vooral een joods meisje te zoeken. Tevergeefs, want nu blijkt de jongen iets te hebben met een vrouw die niet alleen niet joods is maar ook nog eens een keer veel ouder is als hij! Maar wacht eens even… Lisa’s zoon heeft iets met een veel oudere vrouw en haar patiënte Rafi heeft iets met een veel jongere jongen? Juist, Lisa wordt in ernstige verlegenheid en gewetensnood gebracht als ze erachter komt dat het háár zoon David is die iets met Rafi heeft. Eigenlijk zou ze het Rafi moeten vertellen, maar dat zou ook het einde betekenen van de behandeling. Ze besluit het niet te vertellen zodat ze Rafi kan blijven helpen en omdat ze stiekem verwacht dat de relatie toch wel van korte duur zal zijn.

Hiermee is er dus een, vooral voor komedies, veel gebruikte situatie gecreëerd: persoon A weet iets van persoon B maar persoon B weet niet dat persoon A dat weet. Ben Younger heeft dit simpele gegeven niettemin op een prima manier weten te exploiteren, waardoor er allerlei pijnlijke, grappige en ongemakkelijke toestanden ontstaan. Zo komt het dus dat Rafi tijdens de sessies met Lisa honderduit praat over haar nieuwe relatie en gedetailleerd ingaat op haar seksleven met David: ze erkent bijvoorbeeld dat ze erg gesteld is op Davids penis en er wel een mutsje voor zou willen breien. Streep speelt haar rol op de voor haar bekende wijze met veel maniertjes: zenuwachtig frunniken aan haar bril, nerveus haar nek wrijven etc., maar levert hiermee absoluut de leukste bijdrage aan de film, vooral wanneer ze zich bijna geen houding weet aan te nemen bij het horen van al die intieme details over haar zoon. Verdere grappige bijdragen zijn er van Morris, de vriend van David, die een dwangmatige behoefte heeft om elk meisje dat hem tijdens het eerste afspraakje al dumpt een taart in het gezicht te gooien. En dan is er ook nog de starre, zwijgzame portier met wie David een joviaal gesprekje probeert aan te knopen, wat enkele zeer ongemakkelijke momenten oplevert

Oudere vrouwen die relaties aangaan met veel jongere jongens. Je zou er een controversiële film van kunnen maken maar dat is nooit Youngers opzet geweest. De film is daarvoor ook veel te braaf en gemoedelijk. Prime is geen uitblinker, maar gewoon een erg aangename film: geestig, romantisch en nog leerzaam ook. Probeer bijvoorbeeld tijdens een afspraakje je zinnen niet met “Mijn moeder...” te laten beginnen en geef je vriendje geen Nintendo op z’n verjaardag als je seksleven je lief is. Kijk, dat zijn dan toch weer een paar fijne tips, gratis en voor niks!