Het heeft even geduurd, maar eindelijk krijgt het Zweedse meesterwerk Let the Right One In een landelijke release in Nederland. Vorig jaar januari was de film al in Rotterdam op het IFFR te zien, vijftien maanden later krijgt iedereen de kans. In die tijd bouwde de film een flinke reputatie op, won heel wat festivalprijzen en volgens sommigen behoort de film nu al tot de Europese genrecinemaklassiekers. Ondanks deze betiteling is het overigens geen film die zich makkelijk in een bepaald genrehokje laat stoppen, zo veelzijdig is dit juweeltje. Het is in zekere zin wel een horrorfilm, maar tegelijkertijd zoveel meer dan dat.
Oskar is een eenzame twaalfjarige jongen van gescheiden ouders die dagelijks belaagd wordt door een stel pestkoppen. Op een avond verschijnt Eli op de binnenplaats van het appartementencomplex waar Oskar woont. Zij waarschuwt hem uit haar buurt te blijven, maar daar luistert Oskar niet naar. Ook het feit dat hij haar nooit in het daglicht ziet en dat ze er nogal bleekjes bijloopt, schrikt hem niet af en er ontstaat een vertederende kameraadschap.
Eli moet vers mensenbloed drinken om te overleven, maar verafschuwt het geweld dat daarmee gepaard gaat. Oskar fantaseert juist met een mes in de hand over gewelddadige wraak op zijn pestkoppen, maar durft telkens niets te doen als ze hem belagen. Zo zijn er nog veel meer dimensies op slinkse wijze in het ogenschijnlijk simpele verhaal aangebracht, die de subplots en de hoofdlijn tot één organisch geheel maken en zonder er de aandacht op te vestigen Let the Right One In naar een hoger plan tillen.
Twee andere belangrijke factoren zijn het wonderschone camerawerk van Hoyte van Hoytema en de intieme regie van Tomas Alfredson. De heldere cinematografie van Van Hoytema legt niet alleen het witte Zweedse sneeuwlandschap prachtig vast, waar het rode bloed in de spaarzame volbloed horrorscènes sterk tegen afsteekt, maar benadrukt ook de kwetsbaar makende zichtbaarheid van Oskar en Eli. Beiden zouden zich graag willen verbergen, maar Van Hoytemas bijzondere belichting staat dat nauwelijks toe.
Van Hoytemas communicatie van gevoelens met beelden geeft regisseur Tomas Alfredson de kans om uit te blinken met de regie van zijn twee hoofdacteurs en op delicate wijze de leefwereld van hun personages vorm te geven. Obligate scènes waarin de natuurwetten van de vampier worden uitgelegd, maken hierdoor op natuurlijke wijze deel uit van de manier waarop kinderen de wereld en elkaar leren kennen. Het erotische aspect van veel vampierfictie speelt daarbij voor de verandering eens geen rol.
Let the Right One In is een tedere horrorfilm en als zulks heel zeldzaam. Alfredson vermengt op succesvolle wijze de gevoelige Zweedse kinderfilm en tienerdrama met zeer volwassen vampierhorror. Hij sluit dit af met een fantastisch einde waar beter niks over gezegd kan worden. Het beste is om de prachtige climax zelf te aanschouwen. Voorafgaand aan de hoofdfilm zal de korte Nederlandse animatiefilm Magic Show vertoond worden, een filmpje dat nooit is wat het lijkt en laag na laag verrassingen in petto heeft.
