De bekendste superhelden van comicgigant Marvel zijn inmiddels wel verfilmd. Na Spider-Man, Iron Man, Captain America, Hulk en X-Men is het bedrijf begonnen om minder bekende superhelden een podium te geven. Dit kan een frisse uitwerking hebben, getuige de positieve reacties op Deadpool, Guardians of the Galaxy en Ant-Man. Marvel heeft nog heel wat op stapel staan met plannen voor Black Panther en The Wasp. Maar eerst is het de beurt aan Doctor Strange, een neurochirurg die zich na een heftig auto-ongeluk op mystiek en geestkracht stort.
Strange is een bijzondere toevoeging aan het immense Marvel-universum. In een poging met een ander soort personage op de proppen te komen, besloot bedenker Steve Ditko begin jaren zestig het eens over de boeg van (zwarte) magie, parallelle werkelijkheden en geestesbezweringen te gooien. Dit maakt Doctor Strange een lastig geval en in Scott Derricksons verfilming moet er ook een boel actie aan te pas komen om de krachten van het personage duidelijk te maken. In de vertolking van Benedict Cumberbatch leren we een enigszins arrogante en cynische man kennen die zijn zaakjes goed voor elkaar heeft. Hij verdient een dikke boterham met zijn expertise, getuige zijn zeer riante appartement in New York en hij hoeft ook niet te klagen over gebrek aan vrouwelijke aandacht. Maar Stephen Strange is ook afstandelijk, heeft wat nare arrogante trekjes en is bijna irritant eigenwijs. In dat opzicht doet hij aan Tony Stark denken.
Als Strange na het ongeluk wakker wordt met kilo's ijzerwerk in zijn handen is het hem duidelijk dat hij nooit meer een scalpel in zijn handen zal kunnen houden. Hij wisselt zijn woede en frustratie in door op zoek te gaan naar onalledaagse oplossingen voor zijn nieuwe handicap. Na een tip van een patiënt die hij afwees voor een behandeling maar een wonderbaarlijk herstel liet zien, reist Strange af naar het Nepalese Kathmandu en Kamar-Taj, waar hij in de leer gaat bij een zonderlinge orde aangevoerd door de androgyne 'The Ancient One'. Zij (die in de comics een hij was) leert de arts dat je niet alleen je gedachten, maar ook de wereld om je heen naar je hand kunt zetten met behulp van de menselijke geest. Het is een lastige onderneming, maar Strange pikt de vaardigheden wonderbaarlijk snel op. Er wordt tussendoor een boel gebrabbeld over onaardse zaken, wat saaie momenten oplevert die je aandachtsvermogen flink op de proef stellen. Cumberbatch gooit er nog een flinke dosis scepsis en sarcasme tegenaan, maar dit kan niet verhullen dat Marvel een overdadige portie oeverloos gezwets in de ruimte en gebakken lucht opdient.
Gelukkig compenseert Derrickson, die vooral zijn sporen in het betere horrorsegment verdiende, ruimschoots op het visuele vlak. Hij schotelt ons immense decors en steden voor, waarbij de computers overuren hebben gedraaid. Ook worden de natuurwetten op allerlei mogelijke manieren getart. Er kan onmogelijk sprake zijn van vaste dimensies en tijd blijkt meer dan ooit relatief. Een hele reeks aan Inception refererende speciale effecten dendert voorbij, waarbij gebouwen en hele straten allerlei richtingen op vouwen en draaien. Het is wat druk voor de ogen, maar het levert wel spectaculaire taferelen op. De makers van deze stripverfilming hebben zich willen richten op zowel de visuele aspecten als de uitwerking van de personages en hun ontwikkeling en motivaties. Het helpt dat er acteurs als Cumberbatch, Rachel McAdams, Chiwetel Ejiofor, Mads Mikkelsen en Tilda Swinton acte de présence geven, want met hun vaardigheden worden de veelal vage pseudodiepzinnige dialogen en theorieën nog enigszins plausibel.
Doctor Strange is een lastig personage. De poging om af te steken tegen de superhelden met onvoorstelbare, veelal fysieke krachten is enkel aan te moedigen, maar de abstracte krachten van de begiftigde dokter zullen niet iedereen aanspreken. Wat hij er allemaal mee kan, moet worden uitgelegd door middel van een plot over het vernietigen van de wereld die wij kennen. Dat dit gepaard gaat met alternatieve dimensies, parallelle werelden en werkelijkheden moet je dan maar aannemen. Er zijn ettelijke pogingen ondernomen om deze bijzondere stripheld naar het witte doek te brengen. Derricksons poging is heel aardig, maar kampt met legio bijverschijnselen. Bovendien doet het verhaal wel heel sterk denken aan de eerste Iron Man.
