Good bye, Lenin! is een film die afwisselend weemoedig, grappig en dramatisch is, met een sympathieke, naturel acterende cast.
Dit virtuoze kunststukje is zonder enige twijfel de meest opwindende film van het jaar.
Je zou bijna willen dat Neo in het eerste deel de blauwe pil had genomen, en niet de rode.
Vijfentwintig jaar later brengt nog een afschuwlijke gebeurtenis de drie oude vrienden weer bij elkaar. De dochter van Jimmy wordt bruut vermoord. Dave wordt onder wel heel verdachte omstandigheden beschouwd als mogelijke dader en Sean wordt als recherche
Alien blijkt - ik kan niet anders zeggen - inderdaad een tijdloos meesterwerk, een klassieker.
Hoewel het één van de minste films van de Coens is, is het nog altijd één van de betere films van dit jaar, en al helemaal één van de beste komedies van dit jaar.
Deze film doet wat je er van mag verwachten, met vindingrijkheid en enthousiasme, en is de moeite waard als je in bent voor een vlotte chick flick van eigen bodem.
Wat een gedrocht van een film.
En, jammer voor Van Huêt, maar als Luis en alle scènes waarin hij voorkomt waren weggelaten, had er misschien een aangrijpende film kunnen staan op die posters.
Een licht verteerbaar niemendalletje, dat je vergeten bent zodra de eindcredits in beeld verschijnen.
De film ontleent zijn kracht aan de rake sfeertekeningen, die getuigen van oprechte weemoed, en geïnspireerde momenten van pure cartooneske overdrijving.
Een film die, vanwege het prima samenspel van de acteurs, het prettige tempo en de verzorgde stilering, een superieure feelgood-ervaring biedt
Mag je het woord niveau in de mond nemen als je het hebt over een film die zichzelf bewust richt op de laagste puberale preoccupaties en verder iedere pretentie afwijst? Waarschijnlijk niet.
Als de echte Veronica Guerin maar half zo dapper is geweest als in deze film, en de misdadigers tegen wie ze het opnam maar half zo gewetenloos, dan heeft ze haar status als martelares ruimschoots verdiend.
Afhankelijk van wat je aanspreekt is er genoeg te beleven aan [i]LXG[/i].